Οι Έλληνες πρέπει να αντιγράφουν ότι είναι καλό και να το εξελίσσουν

Πριν από μερικές μέρες ψάχναμε στο διαδίκτυο για το εγκαταλελημένο ΤΟΜΑ της ΕΛΒΟ "ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ"  πέσαμε επάνω στην ανακοίνωση της Δημιουργίας Ξανά.
http://www.dimiourgiaxana.gr/el/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD/706-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CE%BC%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

 Οι εν λόγο φιλελεύθεροι νεοραγιάδες ευαγγελίζονται την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ και εν συνεχεία την αναδιάρθρωσή της με σκοπό να γίνει βιώσιμη και κερδοφόρα.



Κάτι τέτοιο είναι αφελές και επικίνδυνο να το πιστεύει μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού. Μια ιδιωτική ΕΛΒΟ σε Ελληνικά χέρια, όχι μόνο θα εισπράττει την αδιαφορία του μισελληνικού κράτους, αλλά και θα επιβαρυνθεί με τα έξοδα συντήρησης του προσωπικού και οι ελληνοκάπηλοι, ελληνόφωνοι gowleiders που θέλουν να ονομάζονται πολιτικοί θα νίπτουν τα χέρια τους για το μέλλον της επιχείρησης. Επίσης οι ξένες πολυεθνικές δεν θα έχουν τον βραχνά της συμπαραγωγής και της μεταφοράς τεχνογνωσίας σε μια Ελληνική επιχείρηση. Εκτός εάν από την ιδιωτικοποίηση ωφεληθούν ξένα συμφέροντα (πράγμα πολύ πιθανόν εάν γίνει τώρα), οπότε θα αποτελεί η ΕΛΒΟ στρατηγικό βραχίωνα τους. Διαφορετικά το μέλλον της ΕΛΒΟ θα είναι παρόμοιο με το μέλλον των ναυπηγείων.

Όμως μέσα στην ανακοίνωση ζητούσαν να αλλάξουν πράγματα, που είναι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού, είναι λογικά και εφικτά και επίσης ανέφεραν παραδείγματα από διάφορες χώρες.
Χαρακτηριστικά οι παράγραφοι:

 "Στον πρώτο πόλεμο του Περσικού Κόλπου, οι Βρετανοί συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς με το αεροσκάφος Tornado χρησιμοποιόντας τον διασπορέα βομβών JP233 για καταστροφή αεροδρομίων. Το όπλο αποδείχθηκε ξεπερασμένο διότι τα αεροσκάφη έπρεπε να πετάνε πάνω από το στόχο (αεροδρόμια) εκτιθέμενα σε αντιαεροπορικά πυρά, σε αντίθεση με τα stand-off όπλα όπου το αεροσκάφος εκτοξεύει τον διασπορέα βομβών από απόσταση. Σε πείσμα της χρήσης των όπλων αυτών η RAF απόλεσε έξι αεροσκάφη από αντιαεροπορικά πυρά. Πιστεύει κανείς ότι η RAF δεν είχε τις οικονομικές δυνατότητες να αγοράσει το κατά τεκμήριο καλύτερο βομβαρδιστικό της εποχής, το F-15E Strike Eagle; Δεν είχε τους πόρους να το συνδιάσει με το καλύτερο όπλο εκείνης της εποχής για καταστροφή αεροδρομίων όπως το Γαλλο-ισραηλινό Durandal με το οποίο εξοπλίζονταν τα αμερικανικά F-15 και F-111 που επιχειρήσουν στον ίδιο πόλεμο σε αντίστοιχες αποστολές; Όχι, απλά η RAF έμεινε πιστή στο να χρησιμοποιεί Βρετανικά όπλα.

 Η νοοτροπία αυτή του «έτοιμου» είναι κάτι που όποιος έχει ασχοληθεί με προμήθειες στις ΕΔ μπορεί να το δει ξεκάθαρα. Μήπως όμως έφτασε η ώρα παράλληλα με αυτό που «υπάρχει στο ράφι» να παρουσιάζουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε όπως εμείς το θέλουμε; Δηλαδή οι υπεύθυνοι για τις επιχειρήσεις να ζητούν το σύστημα όχι όπως υπάρχει στην αγορά αλλά όπως ακριβώς το φαντάζονται ότι θα ήθελαν να είναι. Χωρίς να θέλω να αδικήσω τις ΕΔ κάτι τέτοιο έχει συμβεί στο παρελθόν για διάφορα συστήματα π.χ. για το Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος (τη δεκαετία του 1980) και για το νέο ΤΟΜΑ του ΕΣ (τέλη της δεκαετίας του 1990). Βέβαια το τι σχέση είχαν οι αρχικές απιτήσεις με το BMP-3 που τελικά επιλέχθηκε είναι άλλο θέμα για το οποίο θα επανέλθουμε παρακάτω. Η αλήθεια είναι ότι για ένα πολύπλοκο σύστημα όπως ένα αεροσκάφος, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, κάποια εταιρία είτε ελληνική είτε ξένη – να ανταποκριθεί και να αναπτύξει κάτι που να ταιριάζει στις ανάγκες μας. Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε από τα μικρά και τα εύκολα ελπίζοντας ότι σε λίγες δεκαετίες θα φτάσουμε στα μεγάλα και σύνθετα. Προσωπική εκτίμηση : Ναι μπορούμε να φτάσουμε ως εκεί.

Συνεπώς όσο  οι ΕΔ ζητούν με τις προμήθειές τους υλικά τα οποία στην ουσία φωτογραφίζουν έτοιμα προϊόντα άλλων χωρών, ανάπτυξη στην εγχώρια βιομηχανία δεν θα δούμε. Κανένας ιδιώτης δε θα μπει στη διαδικασία να αναπτύξει ένα σύστημα όταν ξέρει ότι ο πελάτης ζητάει ένα ήδη έτοιμο. Συνεπώς φτιάχνοντας με τέτοιο τρόπο τις απαιτήσεις ώστε

1. Να μην φωτογραφίζουν έτοιμο προϊόν
2. Να ανταποκρίνονται αποκλειστικά στις δικές μας ανάγκες

Έχουμε ελπίδες να αναπτύξουμε σοβαρή αμυντική βιομηχανία. Δεν είναι εύκολο, ούτε να περιμένουμε θεαματικά αποτελέσματα. Μπορούν όμως να γίνουν θαύματα σε βάθος χρόνου.

-                      Πως μπορούμε όμως να εξασφαλίσουμε ότι θα υπάρχουν οι επιχειρήσεις που θα ασχοληθούν με την ανάπτυξη προϊόντων; Η δική μου πρόταση είναι η εξής. Οι προμήθειες να έχουν στάδια. Σε πρώτο στάδιο ζητείται η εκδήλωση ενδιαφέροντος. Κάθε εταιρία που θα ανταποκριθεί καλείται να συντάξει μια τεχνική περιγραφή του προϊόντος που προτείνει και να καταθέσει αρχικά σχέδια. Σε αυτό το στάδιο όποιος συμμετέχει πληρώνει για τη συμμετοχή. Σε δεύτερο στάδιο επιλέγονται οι εταιρίες που θα προχωρήσουν παρακάτω. Αναλυτικότερα σχέδια, περιγραφή βιομηχανοποίησης και ίσως κατασκευή δείγματος ( ή αν είναι ακριβό κατασκευή ενός μοντέλου σε φυσικό μέγεθος ή σε κλίμακα αν αφορά κατι μεγάλο και ακριβό). Και σε αυτό το στάδιο όποιος συμμετέχει πληρώνει για τη συμμετοχή. Στο επόμενο στάδιο επιλέγονται δύο ή τρις εταιρίες για να κατασκευάσουν δείγμα για αξιολόγηση. Από αυτό το στάδιο είναι ο πελάτης που πληρώνει τις εταιρίες. Πλέον έχουν μείνει μόνο οι σοβαρές προτάσεις για τις οποίες η έρευνα αξίζει τον κόπο. Αν μείνει μόνο μια εταιρία τότε πριν την έναρξη της χρηματοδότησης οι αξιολογητές θέτουν κάποια κριτήρια και ο ανάδοχος δεν ανταγωνίζεται άλλη εταιρία αλλά προσπαθεί να πετύχει τις προδοαγεγραμμένες επιδόσεις.

                Κάποιοι θα πουν ότι αυτός ο τρόπος προμηθειών θα έχει πεταμένα λεφτά. Είναι το μόνο σίγουρο!Εξέλιξη όπλων όμως χωρίς χρήματα για ανάπτυξη δεν γίνεται πουθενά παγκοσμίως! Αν κανείς δει τα προγράμματα και τα κονδύλια που έχουν δώσει μεγάλα κράτη και δεν εξελίχθηκαν σε προϊόντα θα εκπλαγεί. Ας δούμε τα πρόσφατα και τρανταχτά.

1. Αναγνωριστικό ελικόπτερο Commanche. Κόστος ανάπτυξης μέχρι την ακύρωση 7 δις USD. (προσοχή! Είναι δις όχι εκ.)
2. Αυτοκινούμενο πυροβόλο Crusander για το οποίο ξοδεύτικαν τόσα χρήματα για την ανάπτυξή του που η τιμή μονάδας θα έφτανε τα 25 εκ USD όταν το ανταγωνιστικό Γερμανικό PzH2000 στοίχιζε 5 εκ USD η μονάδα!

Οι διαστάσεις του ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ πήραν τη τελικά μορφή λαμβάνοντας υπόψη τη δυνατότητα αερομεταφοράς με C-130. Φάνηκε ότι αυτό δεν αποτελεί βασικό κριτήριο για το ΓΕΣ.

-          Το πυροβόλο των 30 mm της Mauser, κατασκευής ΕΑΣ με τον οποίο ήταν εξοπλισμένος ο πύργος φαίνεται ότι δεν ικανοποιούσε το ΓΕΣ διότι το Mauser είναι ουσιαστικά αντιαεροπορικό πυροβόλο με έμφαση στη ταχυβολία και με μεγάλη διασπορά, ενώ το ΓΕΣ ενδιαφέρονταν για ακρίβεια και όχι για ταχυβολία.

-          Ο χώρος μεταφοράς των οπλιτών κρίθηκε ανεπαρκής τόσο για την άνεση όσο και για το πλήθος της μεταφερόμενης ομάδας.

Όλα είναι σωστά! Υπάρχει όμως ένα ερώτημα: «Γιατί όλες αυτές οι παρατηρήσεις δεν συζητήθηκαν με τους μηχανικούς;» Γιατί έπρεπε να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη για να κουβεντιάζουμε τεχνικές λεπτομέρειες; Ως μηχανικός που έχω εργαστεί τόσο στην πολεμική όσο και στην πολιτική βιομηχανία (με σχεδιασμό και ανάπτυξη μηχανημάτων) δηλώνω ξεκάθαρα ότι δουλειά των μηχανικών είναι ακριβώς αυτή, να προσαρμόζει τα σχέδια στις απαιτήσεις του πελάτη και προφανώς αν η ανάπτυξη του ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ γινόταν με πιο στενή συνεργασία σε όλο το στάδιο της ανάπτυξης το όχημα θα έπαιρνε άλλη μορφή και το αποτέλεσμα δεν θα ήταν η εγκατάλειψη του προγράμματος."

Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να ακούει όλες τις απόψεις, να έχει ανοιχτά τα μάτια του και τα αυτιά του και κυρίως το μυαλό του, γιατί το μυαλό δουλεύει σαν το αλεξίπτωτο μόνο όταν είναι ανοιχτό. Όταν ακούει ή μαθαίνει κάτι καλό πρέπει να το αντιγράφει και να το εξελίσσει. Γιαυτό και ο Ελληνικός Λαός έχει μια έκφραση που έχει ξεχαστεί: 

 "Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει και θα σε πλακώσει" 

Ακόμα και εάν κάτι δεν είναι ιδανικό εάν είναι Ελληνικό για εμάς είναι το καλύτερο. Όχι μόνο στις ένοπλες δυνάμεις αλλά και σε όλη την οικονομική, πολιτιστική και θρησκευτική πραγματικότητα του Έλλην. Απο την κούνια μέχρι τον τάφο επιμένουμε, καταναλώνουμε και προωθούμε Ελληνικά.