Αλλαγή νοοτροπία στο Στράτευμα

Ο εθνικός μας ύμνος αναφέρει στους στίχους του :

Σε γνωρίζω από την κόψη που με βία μετρά την γή 

Το στράτευμα καλός ή κακός είναι ο προστάτης της κοινωνίας και του κράτους και επεμβαίνει όπου χρειάζεται βία.

 Όμως η βία είναι ποικιλόμορφη. Μπορεί να είναι λεκτική βία, μπορεί να είναι σωματική βία μπορεί όμως να είναι ιδεολογική βία. 

Αυτήν την στιγμή παρόλο που σωματική βια δεν ασκείται στο Ελληνικό κράτος (δεν έχουμε εμπόλεμη κατάσταση με κανένα άλλο κράτος, τουλάχιστον επίσημα), ασκείτε στο Ελληνικό έθνος (διωγμοί και σφαγές στους Έλληνες σε Κύπρο, Κων/πολη, Αλεξάνδρεια, Γεωργία κ.λ.π.) οι ένοπλες δυνάμεις του λεγόμενου Ελληνικού κράτους δεν επεμβαίνουν. Πολλοί λένε ότι δεν έχουμε τα μέσα και την δυνατότητα για τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Η πραγματικότητα είναι ότι μάλλον η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία δεν έχει την θέληση για τέτοιου είδους επιχειρήσεις. 

Π.χ όταν έγινε η κρίση στην γειτονική Αλβανία, η Ιταλία με ελικόπτερα Augusta Bell με την προστασία επιθετικών ελικοπτέρων και μιας μικρής ομάδας ειδικών δυνάμεων κατέλαβε μια περιοχή και από εκεί απεγκλώβισε όλους τους Ιταλούς και κάποιους Έλληνες πολίτες. Εκείνη την περίοδο η Ελλάδα διέθετε Ε/Π Chinook με μεγαλύτερη εμβέλεια και δυνατότητες από τα Augusta Bell και επιθετικά Ε/Π Apache πάλι πολύ καλύτερα από τα αντίστοιχα Ιταλικά.  Επίσης είχε και ειδικές δυνάμεις τους ΟΥΚ που φημολογούνται σαν από τις καλύτερα εκπαιδευμένες  παγκόσμιος. Έλειπε η πολιτική βούληση

 

Στην Αίγυπτο και στην Λιβύη πρόσφατα. Μια ή δύο φρεγάτες μαζί με τα Ε/Π τους και 2 αρματαγωγά μαζί με τα Ε/Π και 5-6 ΤΟΜΠ που μπορούν να μεταφέρουν μπορούσαν να απεγκλωβίσουν εκτός από τους Έλληνες και πολλούς αλλοδαπούς πολίτες και να «φανεί» η Ελλάδα σαν προστάτιδα δύναμη της περιοχής. 

Τα μέσα υπάρχουν, θέληση δεν υπάρχει. 

Όμως η θέληση για να υπάρξει πρέπει να καλλιεργείται πρώτα από την εκπαίδευση και έπειτα από τα ΜΜΕ και τους πολιτιστικούς φορείς. Αυτήν την στιγμή και οι τρείς κλάδοι της Ελληνικής κοινωνίας, εκτός από τελείως διεφθαρμένοι, έχουν και ανθελληνική στάση και θέση, που επηρεάζει πάρα πολύ άσχημα την λειτουργία της ίδιας της κοινωνίας. 

Οι ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει να αλλάξουν ονομασία και να γίνουν ένοπλες δυνάμεις ασφαλείας.

 Με την λογική της ασφαλείας θα πρέπει να σταματήσουν να βλέπουν μόνο τον εχθρό έξω από τα «τείχη» και να αρχίσουν να βλέπουν και τον δούρειο ίππο που μπαίνει υπό τον μανδύα της λαθρομετανάστευσης (λαθροεποικισμός είναι πραγματικά), του φιλειρηνικού πνεύματος (που κοιμίζει συνειδήσεις και ένστικτα επιβίωσης) και της υπογεννητικότητας  (που έχει πάρει μορφή γενοκτονίας). 

Επίσης θα πρέπει να αναθεωρήσουν το δόγμα της απειλής. Απειλή δεν χρειάζεται να είναι ένοπλη απειλή από μια ξένη χώρα για προσάρτηση εδάφους. Μπορεί να είναι οικονομική απειλή. Άμα δεν πετάνε τα αεροπλάνα σου επειδή δεν έχουν καύσιμα, ουσιαστικά δεν έχεις αεροπορίας. Δεν πα να αγοράσουμε και το F-22 από τους αμερικάνους. Άμα δεν πετάει τι να το κάνουμε. Μπορεί να είναι νομισματική απειλή. Όπως γίνεται σήμερα στην Ελλάδα. 

Μπορεί να είναι εκπαιδευτική απειλή. Όταν έχεις σε έναν ολόκληρο λαό του έχεις ρημάξει το φρόνημα έχοντάς του ενσταλάξει αισθήματα όπως: αγάπη προς τον εχθρό, ειρήνη, οκνηρία, ευζωία, συμπόνια μοιρολατρία και αντίθετα δεν του καλλιεργείς ταυτόχρονα και τα αντίθετα αισθήματα : φιλοπονία, αγαθοεργία, δημιουργικότητα, αρετή, καλαισθησία, αγορανομία, φαντασία, προστασία, λογική είναι αναμενόμενο ότι άμα θα χρειαστεί να πάρει τα όπλα δεν θα είναι σε θέση να τα χρησιμοποιήσει (στις πόλεμο του Ιράκ έγινε έρευνα σχετικά με το ποσοστό των Αμερικάνων στρατιωτών που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα. Μόνο το περίπου 10% μπορούσε να πυροβολήσει στοχεύοντας να σκοτώσει τον εχθρό και από αυτό μόνο το 10% μπορούσε να ξαναπυροβολήσει). Για τους Αμερικάνους αξιωματικούς αυτό είναι πρόβλημα, για τους Έλληνες αξιωματικούς αυτό είναι λόγος μη επιβίωσης του κράτους και κατ επέκταση των ιδίων.  

Μπορεί να είναι πολιτιστική απειλή. Όλοι οι Έλληνες πρέπει να θυμούνται ότι με την κατάληψη της Ελλάδος από τους Ρωμαίους, στην προσπάθεια δημιουργίας της Παξ Ρωμανα η Ελλάδα δέχτηκε μια τεράστια δια της βίας αλλαγή στα ήθη, έθιμα και παραδώσεις με την επιβολή του Χριστιανισμού. Ουσιαστικά μπορεί να χαρακτηριστεί η πρώτη πετυχημένη προσπάθεια πολιτιστικού πολέμου. Ενώ μέχρι τότε οι Έλληνες ακόμα και όταν καταλαμβάνονταν, διατηρούσαν τον εθνισμό τους, επαναστατούσαν και ξαναποκτούσαν την ανεξαρτησία τους και ήταν αυτοί οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, της εκπαίδευσης και των επιστημών, μετά έρχεται μια πολλαπλή πτώση σε όλα τα επίπεδα που και ακόμα επί εποχής της λεγόμενης Βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι πολίτες της λέγονταν Ρωμιοί (Ρωμαίοι πολίτες), η αυτοκρατορία είναι εξαρτημένη από τους ξένους συμμάχους και ο λαός αντί να ευημερεί επαναστατεί απέναντι στην εξουσία (σφαγές στον ιππόδρομο, κ.λ.π) 

Επειδή εδώ δεν μας αρέσει μοιρολατρικά να λέμε μόνο  τα προβλήματα, αλλά Ελληνικά να προτείνουμε λύσεις. Σε αρχική φάση θα πρέπει οι ένοπλες δυνάμεις ασφαλείας να αλλάξουν δόγμα και στις κατηγορίες των απειλών του πολέμου και να συμπεριλάβουν :

Πολιτισμικό (Θρησκευτικό Εκπαιδευτικό Ιστορικό Νομικό Γλωσσικό) πόλεμο

Οικονομικό – νομισματικό πόλεμο

Χημικό – βιολογικό – πυρηνικό πόλεμο

Δημογραφικό πόλεμο

Βιομηχανικό Τεχνολογικό πόλεμο

Πόλεμο μέσω μειονοτήτων

Ασύμμετρες απειλές 

Έπειτα στους στρατεύσιμους μαζί με την εκπαίδευση στα όπλα να γίνεται εκπαίδευση και στα πνευματικά όπλα. Πρέπει να διδάσκονται μαθήματα προπαγάνδας, οικιακής οικονομίας και ταυτότητας. Πρέπει να ξέρει ο Ελληνας ποιός είναι ο ρόλος του και πού οδεύει σαν άτομο και σαν συλλογική υπόσταση. Τα μαθήματα θα μπορούσαν να γίνονται σε μορφή βίντεο και να δίνονται στους στρατεύσιμους προαιρετικά σημειώσεις. 

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα 

α) να ανεβεί το φρόνημα (άρα να μπορούν περισσότεροι να χρησιμοποιήσουν τα όπλα)

β) να αρχίσουν να ενδιαφέρονται για την συνέχεια του έθνους(άρα να μειωθεί η υπογγενητικότητα)

γ) να αντιμετωπίσουν στην καθημερινότητά τους με επιχειρήματα, έννοιες, και λέξεις, τον οχετό ανθελληνισμού που παράγεται από τους ηθο-ποιους των ΜΜΕ, του θεάτρου, του κινηματογράφου, των συνδικαλιστ(ρ)ικών φορέων, της εκπαίδευσης, των  πολιτιστικών φορέων και των ιερέων. 

Μια πρώτη γραμμή άμυνας θα πρέπει να ξεκινήσει από το στρατιωτικό σώμα, τους φρουρούς του έθνους.