Το συνταξιοδοτικό ως πρόβλημα

Μεγάλο πρόβλημα έχει ανακύψει με το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα. Καλώς ή κακός το πρόβλημα αυτό έχει προκύψει στα περισσότερα δυτικά κράτη, λόγο του ότι έχει ανέβει πολύ το προσδόκιμο ζωής σε σχέση με ότι ήταν τις προηγούμενες γενιές, λόγο της τεχνολογίας στον τομέα των υγειονομικών υπηρεσιών και της ανάπτυξης καλύτερων τρόπων ζωής. Συγκεκριμένα από το προσδόκιμο των 55 την δεκαετία του 40 ετών ανεβήκαμε στο προσδόκιμο των 65 αργότερα και πλέων μπορούμε να μιλάμε για έναν μέσο όρο γύρω στα 82 χρόνια.

Οι οικονομικοί αναλυτές επειδή δεν είναι μάγοι δεν μπορούν να βρουν τρόπους έτσι ώστε το συνταξιοδοτικό σύστημα να είναι βιώσιμο και αναγκαστικά μειώνουν συντάξεις ή αυξάνουν τα όρια ηλικίας ή αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές. Όμως κάτι συνεχίζει να πηγαίνει λάθος.

Αρχικά το λάθος είναι ότι δεν γνωρίζουμε τι ασφαλιστικό σύστημα υπάρχει. Υπάρχουν δύο ασφαλιστικά συστήματα:

1) Το κοινωνικό , στο οποίο η κεντρική εξουσία πέρνει τα χρήματα και τα αναδιανέμει ανάλογα με το που υπάρχει ανάγκη. Δηλαδή κάποιος όταν έχει εισοδήματα από άλλες πηγές δεν πρέπει να λαμβάνει σύνταξη, ή η σύνταξη που θα λαμβάνει θα τον επιτρέπει να έχει μαζί με τα εισοδήματα από τις άλλες πηγές ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

2) Το αναδιανεμητικό, στο οποίο ο ασφαλισμένος καταθέτει χρήματα τα οποία θα επενδύονται και θα προορίζονται για την μετέπειτα σύνταξη του.

Στην Ελλάδα έχουμε έναν συνδιασμό και των δύο που τελικά ειδικά στον τομέα του νοσοκομείου δεν καλύπτει τίποτα, και στο συνταξιοδοτικό έχει φτάσει ο συνταξιούχος να αμείβεται περισσότερο από τον εργαζόμενο. Εκτός αυτού δημιουργεί τεράστια ελλείματα στο κράτος και σε συνδυασμό με την άβυσσιαια γραφειοκρατία  και πολυνομια τεράστιες ανισσότητες με άτομα να λαμβάνουν δύο και τρεις συντάξεις και μια κυρία να είναι ανίκανη για εργασία αλλά ικανή για πρωθυπουργός.

Τι πρέπει να γίνει.

Πρέπει αρχικά να υπάρχει αναφορά για το συνταξιοδοτικό σύστημα στην σχολική εκπαίδευση. Να αναλύονται τα καλά και τα κακά του κάθε συστήματος και ο ασφαλισμένος να επιλέγει ποιο σύστημα τον συμφέρει να ακολουθήσει. Κατά την άποψη μας δεν πρέπει να υπάρχει και υποχρεωτική ασφάλιση. Έτσι όπως γίνεται ουσιαστικά η υποχρεωτική ασφάλιση είναι έμμεσος φόρος. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να υπάρχει δωρεάν και δημόσια υγεία, γιατί έτσι όπως εξελίσεται ουσιαστικά είναι δωρεάν και δημόσια υγεία για τους λαθροέποικους και τους Ρομά. Χαρακτηριστικό είναι το ανέκδοτο που έχει κυκλοφορήσει ευρέως στο διαδίκτυο:

" Πάω να πάρω το κοινωνικό επίδομα και βλέπω Ρόμα , Πακιστανούς και Γεωργιανούς. Πάω στο νοσοκομείο και βλέπω Ρόμα , Πακιστανούς και Γεωργιανούς. Παω στο ΙΚΑ το ίδιο. Πάω στην εφορία και βλέπω μόνο Έλληνες. "

Επίσης όταν κάποιος είναι ασφαλισμένος σε έναν φορέα θα πρέπει εκ των προτέρων να υπογραφεί ότι σε περίπτωση που υπάρχει μεταβολή στο προσδόκιμο ζωής , οι συνταξιοδοτικές απολαβές θα αναπροσαρμοστούν αντίστοιχα. Δηλαδή δεν γίνεται να υπάρχει προσδόκιμο ζωής μετά από την πιθανή ανάπτυξη της τεχνολογίας στα 120 χρόνια και να βγαίνουν συνταξιούχοι από τα 60. Όπως και δεν γίνεται από καταστροφή να πέσει το προσδόκιμο ζωής στα 60 και να βγαίνουν συνταξιούχοι στα 60. Τα όρια πρέπει να αναπροσαρμόζονται αντίστοιχα.

Ένας άλλος τομέας αναπροσαρμογής των ασφαλιστικών εισφορών που θα πρέπει να ισχύει , είναι ο τρόπος ζωής. Δεν είναι σωστό κάποιος ο οποίος δεν ασκείται, είναι υπέρβαρος και έχει ανθυγιεινές συνήθειες, καπνίζει, πίνει , δεν προσέχει την διατροφή του αυξάνοντας τον κίνδυνο για επιπλοκές στην υγεία του να ασφαλίζεται με το ίδιο κόστος με κάποιον που σε γενικές γραμμές προσέχει την διατροφή και την υγεία του. Ατύχημα μπορεί να συμβεί και στον δεύτερο , αλλά τα ποσοστά είναι υπέρ του πρώτου.

Τέλος σαν κόμμα μας ενδιαφέρει η ευγονική. Μας ενδιαφέρει οι επόμενες γενιές πολιτών σε γενικές γραμμές να είναι καλύτερες την γενιά που είμαστε εμείς. Σε πειράματα που έχουν γίνει στο εργαστήριο, απέδειξαν ότι για να πολλαπλασιαστεί ένα είδος πρέπει να έχει τον απαραίτητο χώρο. Διαφορετικά για να μην δημιουργηθεί υπερπαραγωγή από ένα είδος, που εν τέλει μπορεί να οδηγήσει στην εξάλειψη του , τα ζώα έχουν αναπτύξει έναν μηχανισμό προστασίας που να τα σταματάει από το να αναπαράγονται συνέχεια. Αυτός ο μηχανισμός παράγει κορτιζόνη που είναι στρεσογόνα ορμόνη και έχει κακό αποτέλεσμα στην αναπαραγωγή ικανότητα ενός οργανισμού (το εγωιστικό γονίδιο). Ουσιαστικά είναι το στρες που έχουν οι άνθρωποι της πόλης, που σε περιορισμένο χώρο μαζεύεται μεγάλο πλήθος ατόμων.

Αρχικά πρέπει με κάθε τρόπο να καταστρέφει η αστυφιλία και να ξαναγαπήσει ο Λαός την περιφέρεια.

Εάν αφήσουμε όπως έχει την υπάρχουσα κατάσταση στις πόλεις, θα έχουμε το εξής αποτέλεσμα. Ενώ το κράτος επιδοτεί την πολυτεκνία ουσιαστικά εργάζονται οι Έλληνες γηγενείς και από το άγχος, την εργασία ή την ανεργία και το στρες δεν μπορούν να κάνουν πολλά παιδιά , ενώ αντίθετα το μισελληνικό κράτος επιδοτεί τους άεργους, αλλόφυλλους και τριτοκοσμικούς στο να κάνουν παιδιά. Τα παιδιά των αλλοφύλλων όταν έχουν πρόβλημα υγείας πηγαίνουν δωρεάν στα νοσοκομεία όπου νοσηλεύονται, και όταν δεν υπάρχουν χρήματα ταΐζονται από τα συσσίτια. Οι γηγενείς ομως επειδή έχουν μια καποια ποιότητα ζωής που διαφέρει από τους τριτοκοσμικούς και στα νοσοκομεία γίνεται ο κακός χαμός κάθε φορά που είναι να νοσηλευθούν επιλέγουν όταν μπορούν ιδιωτικά θεραπευτήρια οπότε ξαναπληρώσουν αυτό που θα έπρεπε να τους παρέχεται δωρεάν. Σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η επόμενη γενεά αντί να είναι καλύτερη ποιοτικώς και εκπαιδευτικώς ποιο μορφωμένη από την προηγούμενη να είναι αρχικώς αλλοφυλλη και δευτερευόντως πνευματικά υποδεέστερη, αφού θα προέρχεται από άεργους ή κατώτερης κοινωνικής κλίμακας πολίτες. Με λίγα λόγια αντί να βοηθάει το κράτος τον άξιο να αναπαραχθεί, βοηθάει τον κακόμοιρο, έτσι ώστε να συνεχίζεται η κακομοιριά και η αεργία και στις επόμενες γενιές.

Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Η Τουρκία πρέπει να διαλυθεί
Πρέπει να γίνει Επανελληνοποίηση