Το άρθρο απευθύνεται στους Ρωμιούς.
Όσοι θεωρούν ότι η χριστιανική αίρεση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του ελληνισμού, και πιστεύουν ότι η εν λόγο κοσμοαντίληψη μας κράτησε την περίοδο της τουρκοκρατίας θα προσγειωθούν απότομα στην πραγματικότητα όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Αυτό γιατί κατά την τουρκοκρατία κατασκευάστηκαν οι περισσότερες εκκλησίες, ο κλήρος είχε δικαιώματα που ούτε τα φαντάστηκε και η εκκλησία αφόρισε τρεις φορές την επανάσταση. Επίσης υπάρχουν πολλές αναφορές που αγωνιστές προδόθηκαν από τον κλήρο στους Οθωμανούς. Γι'αυτό τον λόγο και το πρώτο σύνταγμα της Ελλάδος είχε την Αθήνα για σφραγίδα και οχι κάποιο χριστιανικό σύμβολο όπως έγινε στα επόμενα συντάγματα.
Όμως μετά την απελευθέρωση ο Λαός ήταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση, καταχρεωμένος και αναλφάβητος. Οι μόνοι που είχαν περιουσία ήταν ο κλήρος (που δεν τον άγγιξε ο Οθωμανός) και επίσης ήταν οι μόνοι οι οποίοι ήταν κάπως μορφωμένοι. Αποτέλεσμα ήταν οι θέσεις εξουσίας να καταληφθούν από αυτούς η από προσκείμενα σε αυτούς άτομα. Ακόμα και σήμερα σε υψηλό βαθμό οι δικαστικές αρχές, οι αρχές των σωμάτων ασφαλείας και οι αρχές τις εκπαίδευσης δείχνουν μια προφανή δουλικότητα απέναντι στον κλήρο , πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό, τουλάχιστον τον μορφωμένο και τον αστικό που μπορούμε να έχουμε άποψη.
Όμως η χριστιανική αίρεση δεν αγαπάει τον λαό της και τον βλέπει κυριολεκτικά σαν ποίμνιο. Όπως ο τσομπάνης δεν ενδιαφέρεται για την ράτσα του ποιμνίου, αρκεί να του προσφέρει το γάλα, το κρέας και το μαλλί και να βγάζει κέρδος, έτσι και ο κληρικός δεν τον ενδιαφέρει ποιον θα έχει σαν ποίμνιο αρκεί να έχει μεγάλο και κερδοφόρο κοπάδι. Το ίδιο το παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς η χριστιανική αίρεση που σε τακτά χρονικά διαστήματα και όταν πιέζονται, οι κληρικοί αναφέρουν : εμείς είμαστε οικουμενικό δόγμα . Ουσιαστικά αυτό που υπονοούν είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει το έθνος.
Όμως η χριστιανική αίρεση δεν λυπήθηκε το 1453 να προδώσει ουσιαστικά με τον Γεννάδιο Σχολάριο το Βυζάντιο στους Οθωμανούς. Το Βυζάντιο που πραγματικά το έφτιαξε αυτή η αίρεση, που ήταν πνευματικό παιδί της και που αποτέλεσε για πολλά χρόνια αυτοκρατορία. Σαν άλλος Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, έτσι και για ιδίων όφελος η χριστιανική αίρεση προτίμησε να θυσιάσει το παιδί της για να κερδίσει χρόνο αυτή.
Το 1453 όμως πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από τους σημερινούς Έλληνες. Εαν κάποιος είναι τόσο εγωιστής που προτιμά να θυσιάσει το πνευματικό παιδί του για ιδίων όφελος , τότε δεν θα έχει απολύτως κανένα κόλλημα να θυσιάσει ένα ξένο σώμα, όπως είναι το ελληνικό κράτος, το οποίο αναγκαστικά το ανέχεται, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσε από πουθενά αλλού να παρασιτεί. Και τι οφελημότερο από το να ξεπουλήσει για δεύτερη φορά την περιοχή της Ελλάδος στην Τουρκία, και να αποκτήσει τα ίδια ίσως και περισσότερα ανταλλάγματα από αυτά που είχε.
Λογικά σκεπτόμενος, εάν συνδυάσουμε ότι οι αποφασιστικές θέσεις κλειδιά στην δημόσια διοίκηση όπως είναι τα ανώτερα δικαστικά σώματα και οι ανώτερες θέσεις των σωμάτων ασφαλείας χριστιανοκρατούνται, και την βεβαρημένη προϊστορία της χριστιανικής αίρεσης, τότε δεν θα πρέπει να μας ξενίζει καθόλου το γεγονός του ότι όταν φτάνει μια σοβαρή υπόθεση στα ανώτερα επίπεδα συνήθως οι αποφάσεις που παίρνονται δεν είναι προς το συμφέρον του ελληνικού Λαού. Για το ότι δεν είναι δίκαιες είναι περιττό να το αναφέρουμε. Κατ αυτόν τον τρόπο έχει εξελιχθεί εδώ και πολλά χρόνια μια χριστιανόδουλη οικονομική ελίτ, που κατ επέκταση χρηματοδοτεί μια χριστιανόδουλη πολιτική ελίτ.
Ετσι σιγά σιγά αλλά σταθερά, ο πολίτης απογοητεύεται, θεωρεί ότι το κράτος όχι απλά δεν τον προστατεύει αλλά τον εχθρεύεται κιόλας, και μαραζώνει χάνοντας την θέληση του για δημιουργία και ανάπτυξη. Όταν αυτή η κατάντια της κοινωνικής και οικονομικής απαξίωσης φτάσει σε υψηλό ποσοστό τότε δημιουργείται κρίση αρχικά οικονομική και στην συνέχεια κοινωνική. Αυτήν την κρίση μπορεί να την εκμεταλλευτεί ο Οθωμανός και σαν άλλος Μωάμεθ να εισβάλει και να αλώσει την "πόλη" εκ των έσω, μόνο που και πάλι την πόρτα θα την έχει ανοίξει ο σημερινός Γεννάδιος Σχολάριος, ο οποίος πάλι κατόπιν συμφωνίας θα έχει στολιστεί με δικαιώματα και εξουσίες.
Η Τουρκία πρέπει να διαλυθεί
Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Πρέπει να γίνει Επανελληνοποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου