Η καταστροφική απλότητα και η επανάσταση της σκέψης

Η βλακεία (αυτοκαταστροφική μέθοδος άνευ σκοπιμότητας) σαν μέθοδος επιβίωσης δεν συναντάται σε κανέναν ζωντανό οργανισμό στο ζωικό βασίλειο. Σε αυτήν την θεωρεία εξαίρεση αποτελεί το είδος του νεοραγιά (γιατί είναι ύβρης να χαρακτηριστεί το είδος νεοΈλλην), που με την τεράστια και διαχρονική επέμβαση στο λογισμικό του εγκεφάλου του, με την μέθοδο της θρησκευτικής – χριστιανικής  προπαγάνδας, του έχουν φυτέψει τα άνευ σκέψης αισθήματα αλτρουισμού μέχρι αυτοκαταστροφής. 

Τα αποτελέσματα αυτού του πανάρχαιου μισελληνικού μηχανισμού δημιουργίας προκαταλήψεων, τα ξαναείδα σήμερα σε μια αφισοκόλληση στον δρόμο και μου άναψαν τα λαμπάκια.

Θέτουν οικονομικά κριτήρια στους ανέργους για να στέλνουν τα παιδιά τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέσο ΕΣΠΑ

Όποιος το διαβάσει έτσι καταλαβαίνει ένα άκρως μισελληνικό μέτρο (εάν πρόκειται για εθνικιστή), που πλήττει τα μεσαία εισοδήματα (εάν πρόκειται για αριστερό, κρατικιστή  διεθνιστή), επειδή εξαιρεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού από την κοινωνική αλληλεγγύη. 

Όμως ας το αναλύσουμε λίγο.

Ανάλυση 1^η

Θέτουν οικονομικά κριτήρια στους ανέργους για να στέλνουν τα παιδιά τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέσο ΕΣΠΑ

Επικεντρωνόμαστε στο οι άνεργοι. Η λόγος ύπαρξης της οικογένειας είναι για να γεννήσουν και έπειτα να μεγαλώσουν τα παιδιά. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι για να διευκολύνουν τους γονείς, όταν δεν μπορούν, να αφήσουν κάπου τα παιδιά τους και να τους μάθουν κάτι. Ο κύριος και μόνιμος λόγος που κρίνεται αναγκαία η χρήση του βρεφονηπιακού σταθμού είναι όταν και οι δύο γονείς εργάζονται. Άρα εάν κάποιος από τους δύο γονείς είναι άνεργος, δεν υπάρχει προφανείς λόγος για την  οικογένεια να στέλνει το παιδί της στον βρεφονηπιακό σταθμό. Άρα ουσιαστικά πρόκειται για ένα άχρηστο μέτρο. Ή μάλλον χρήσιμο όταν οι γονείς κάνουν μαύρη εργασία ή έχουν κοινωνικές υποχρεώσειςσημαντικότερες από την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, κοινώς βαριούνται να τα κρατήσουν και πάνε για καφέ.

Ανάλυση 2^η

Θέτουν οικονομικά κριτήρια στους ανέργους για να στέλνουν τα παιδιά τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέσο ΕΣΠΑ

Επικεντρωνόμαστε στο ότι θέτουν οικονομικά κριτήρια. Άμα κάποιος είναι άνεργος και έχει εισοδήματα, γιατί να στείλει το παιδί του στον βρεφονηπιακό και εάν θέλει οπωσδήποτε τότε το λογικό είναι να πληρώσει. Άρα ουσιαστικά αυτό που παρέχεται είναι τζάμπα βρεφονηπιακός σταθμός στους άεργους εισοδηματίες.

Ανάλυση 3^η

Θέτουν οικονομικά κριτήρια στους ανέργους για να στέλνουν τα παιδιά τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέσο ΕΣΠΑ

Επικεντρωνόμαστε στο ΕΣΠΑ. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ είναι μεν χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως πολύ σωστά αναφέρουν όλοι οι πράκτορες – πολιτικοί – δημοσιογράφοι της κατοχικής κυβέρνησης, αλλά τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέρχονται της εισφορές των μελών της, δηλαδή των κρατών. Οι εισφορές των κρατών προέρχονται από τις εισφορές των φορολογουμένων. Οι εισφορές των φορολογουμένων προέρχονται από τους κόπους, τους κίνδυνους, του άγχους, της προσπάθειας και εν τέλει του ιδρώτα του εργαζόμενου. Άρα τα χρήματα του ΕΣΠΑ δεν είναι τίποτα άλλο, από το κομμάτι της εργασίας του εργαζόμενου που απλά κάνουν κύκλο. 

Για να το σχηματοποιήσουμε, να δούμε τι πραγματικά κάνει η ΕΕ. Έχουμε δύο οικογένειες τον Κώστα και η Μαρία και τον Γιάννη με την Σοφία. Υποθετικά ο Κώστας και η Μαρία είναι εργαζόμενοι με βασικό μισθό που δεν πληρούν τα κριτήρια για τους δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς και ο Γιάννης με την Σοφία είναι άνεργοι ή άεργοι. Ο Κώστας με την Μαρία και πληρώνουν φόρους και δεν έχουν που να αφήσουν το παιδί τους και για αυτό δεν κάνουν άλλο, εν αντιθέσει με τον Γιάννη και την Σοφία που δεν πληρώνουν φόρους γιατί δεν εργάζονται, ζούνε με τα κοινωνικά επιδόματα και ενώ έχουν άπλετο χρόνο πάνε για καφέ το πρωί που στέλνουν το παιδί τους στο βρεφονηπιακό.

Έτσι αγαπητέ αναγνώστη έχουμε μια κοινωνία των δύο άκρων όχι ιδεολογικών και χαζομάρες, αλλά πρακτικών. Το ένα είναι οι άνθρωποι της εργασίας και της δημιουργίας που βάλλονται από μια αναχρονιστική κουλτούρα που τους θέλει να ματώνουν για να ανταπεξέρχονται και δεν τους παρέχονται ούτε τα βασικά μιας και θεωρούνται κεφάλαιο  και το άλλο από άεργους που τους παρέχονται αυτά που κανονικά έπρεπε να παρέχονται στους εργαζόμενους και που οι ίδιοι δεν τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Τέτοιες κοινωνίες πρακτικά γενοκτονούν τους πολίτες τους φτιάχνοντας ένα τοξικό κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον γυρνώντας μας σε άλλες εποχές.