Πως θα έπρεπε να ήταν ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας.

Αρχικά και με βάση αυτά που έχει αναφέρει ο συναγωνιστής  Ιφικράτης στις ομιλίες του απαιτείτε η άμεση έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και από το ευρώ. Αυτοί που χρησιμοποιούν το φαιδρό επιχείρημα που προβάλετε εντέχνως από τα μνημονιακά ΜΜΕ, ότι στην περίπτωση που βγούμε από το ευρώ αυτοί που έχουν βγάλει τα χρήματά τους έξω θα αγοράσουμε τα πάντα στην Ελλάδα  προσκρούει σε δύο λογικές ασυνέπειες ή δεν έχουν παίξει ποτέ τους σκάκι:

Α) Εάν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, οι διεθνείς επενδυτές θα φοβηθούν τυχών αποχώρηση και άλλης χώρας από το ευρώ και θα αποσύρουν τις καταθέσεις τους από το ευρώ. Όποιος γνωρίζει δημοσιονομικά, ξέρει ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε άμεση πτώση της αξιοπιστίας του ευρώ και καταβαράθρωση της αξίας του σαν νόμισμα.

Β)Ακόμα και εάν δεν γίνει το παραπάνω (πράγμα απίθανο), εάν η Ελλάδα τυπώσει δικό της νόμισμα για να διατηρήσει την εσωτερική της ομαλή λειτουργία, για ποιόν λόγο οι Έλληνες να πουλήσουν τα ακίνητα τους. Αντίθετα τώρα μέσα στο αιθνείο νόμισμα του ευρώ που αναστατώνει την  εσωτερική λειτουργία, είναι πολύ περισσότερο πιθανό να ξεπουλήσουν οι Έλληνες τα ακίνητα τους, γιατί δεν τους παρέχεται άλλη εναλλακτική.

Γ) Τα ακίνητα ξανά αποκτούνται το σημαντικότερο όλων είναι ότι στην περίπτωση που γίνει ένας πόλεμος και είμαστε ακόμα στο δανειζόμενο ευρώ, ποιος μας εγγυάται ότι οι ευρωπαίοι θα μας δανείσουν? Οι μεγάλες δυνάμεις το 1921 προτίμησαν να συμμαχήσουν με την Τουρκία κατά της Ελλάδος και στον Β παγκόσμιο πόλεμο άφησαν την Τουρκία ανέγγιχτη για δικό τους συμφέρον. Ποιος μας εγγυάται σήμερα ότι η Μέρκελ θα επιλέξει εμάς απέναντι στην Τουρκία. Από οικονομικής και στρατηγικής  άποψης συμφέρει πολύ περισσότερο να μας κρεμάσουν, και να ζητήσουν ανταλλάγματα από την Τουρκία. Και να ξεκολλήσουν κάποιοι που θεωρούν ότι η Ευρώπη μπορεί να μας προστατεύσει στρατιωτικά. Αυτήν την στιγμή η Ελληνική πολεμική αεροπορία έχει περισσότερες δυνατότητες από αεροπορίες όπως η Γερμανική και η Ιταλική. Άρα και να θέλουν πιθανός δεν θα μπορούν.

Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι ότι με βάση την ισότητα και την ισονομία πρέπει όλοι να πληρώνουν φόρους. Η ξεχωριστή αντιμετώπιση που έχουν κάποιες επιχειρήσεις ή κάποιες ΜΚΟ πρέπει να εκλείψει και να τους ζητηθούν να πληρωθούν τα οφειλόμενα με τον αντίστοιχο έννομο επιτόκιο. Άτομο που αποδεδειγμένα αισχροκέρδησε κατά του δημοσίου και δεν μπορεί να αποπληρώσει το αντίτιμο, δεν μπαίνει φυλακή απλά χάνει τα πολιτικά και δημοσιονομικά του δικαιώματα και παύει να θεωρείται πολίτης του κράτους.

Ταυτόχρονα με το παραπάνω πρέπει να επιβληθεί μεγαλύτερη φορολογία σε όλα τα φυσικά πρόσωπα και στις επιχειρήσεις, για λόγους συντήρησης της εθνικής ασφαλείας. Από την εισφορά υπέρ της εθνικής ασφάλειας θα εξαιρούνται όσες επιχειρήσεις τις οποίες ο ή οι ιδιοκτήτης/ες  τους έχει υπηρετήσει εθελοντικά στον στρατό, αεροπορία και ναυτικό. Ουσιαστικά οι μη ελεύθεροι πολίτες ή τα μη ελεύθερα κοινωνικά συστήματα (πολίτες ή συνεταιρισμοί ή επιχειρήσεις  που δεν μπορούν να αμυνθούν ή που για διάφορους λόγους δεν θέλουν) θα αναγκάζονται την προσωπική τους ασφάλεια (στρατιωτική) να την πληρώνουν.

Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει στην Ελλάδα για να έχει νόημα και ισχύ η παραπάνω διάταξη, είναι να καταργηθούν οι αφανείς επιχειρήσεις και τα δικαστήρια να λαμβάνουν αυτούς που έχουν συστήσει αφανής επιχείρηση σαν εν δυνάμει εγκληματίες. Έτσι θα αποφευχθεί και ο εισοδισμός  ξένων και ανθελληνικών συμφερόντων στην Ελληνική επικράτεια. Για να γίνουμε ποιο κατανοητοί με την σύσταση αφανούς εταιρείας μπορεί μια εχθρική χώρα να προξενήσει τεράστιες ζημιές στον κοινωνικό ιστό σε μια άλλη χώρα στόχο. Π.χ η επιθετική χώρα κάνει αφανή εταιρεία με έναν πολίτη της χώρας στόχου που είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Με τα χρήματα από τις μυστικές υπηρεσίες της επιθετικής χώρας κερδίζει έναν διαγωνισμό για την παροχή νερού στο σύστημα υδροδότησης της χώρας στόχου.  Η επένδυση είναι ζημιογόνος για την αφανή εταιρεία, αλλά έχει γίνει για να χρησιμοποιηθεί σαν πολιτικό όπλο εκφοβισμού και  παροχής ανταλλαγμάτων ή διευκολύνσεων από την επιθετική χώρα.

 Το παράδειγμα που ανέφερα είναι ενδεικτικό και ίσως λίγο τραβηγμένο, αλλά διόλου απίθανο να συμβεί με την αφέλεια ορισμένων στην Ελλάδα.  Η αφανής εταιρεία δεν χρειάζεται απαραίτητος να αναλάβει τόσο μεγάλο ρόλο.  Μπορεί να προσπαθήσει να δημιουργήσει μονοπώλια, έτσι ώστε να ροκανίζει  τους πόρους ενός αδύναμου κράτους στόχου προς όφελος του δυνατού κράτους. Ακόμα καλύτερα μπορεί αυτή η εταιρεία(που έχει συσταθεί από ξένες μυστικές υπηρεσίες, αλλά έχει ντόπιο εμφανή εταίρο) να χρηματοδοτεί οργανώσεις και κόμματα που να κάνουν προπαγάνδα και πολιτική κατά του κράτους του οποίου ανήκουν. Όσοι πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο είναι συνομωσιολογία καλό θα ήταν να μελετήσουν τον τρόπο που εισχώρησε η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο.

Για να προστατευθούν όμως οι υγιείς δυνάμεις της χώρας,  θα πρέπει ο τρόπος δημιουργίας ΑΕ να γίνει απλός, ταχύτατος και πάμφθηνος. Ακόμα το κόστος διατήρησης μιας ΑΕ να είναι  0 και το νομικό σύστημα μιας ΑΕ να μην δίνει το δικαίωμα στον εκάστοτε καρεκλοκένταυρο δημόσιο υπάλληλο, χωρίς σοβαρό λόγο να δημιουργεί πρόβλημα στην εταιρεία.

Η εισφορές στο κράτος θα χωρίζονται σε 4 τομείς για να ξέρει ο καθένας τι πληρώνει και που πάνε τα χρήματα του : 1 άμυνα της χώρας, 2 εκπαίδευση, 3 διοίκηση, 4 δημόσια έργα.

Όταν σε κάποιον τομέα περισσεύουν χρήματα αυτά θα επιστρέφονται στους φορολογούμενους.

Η απονομή δικαιοσύνης θα πρέπει να είναι άμεση και παραδειγματική. Μεγάλο ρόλο στην σημερινή καταστροφή έχει παίξει η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, που επιτρέπει σε οικονομικά εγκλήματα μέχρι να εκδικαστούν να έχουν δημιουργήσει κοινωνικό και οικονομικό καθεστώς που είναι αδύνατη  ή άνευ ουσίας η επιβολή προστίμου γιατί το πρόστιμο δεν είναι αναλογικό. Με αυτόν τον τρόπο διαφυλάττεις τον πρωτοπόρο από τα μονοπώλια.  Ακόμα όσο ταχύτερη είναι η απονομή δικαιοσύνης, τόσο δυσκολότερη γίνεται η αποστολή εμβασμάτων από εγκληματικές ενέργειες στο εξωτερικό. Επίσης υπάρχουν τομείς όπως είναι τα πνευματικά δικαιώματα που αντί να λειτουργούν προς όφελος του πολίτη λειτουργούν προς όφελος ορισμένων μονοπωλίων. Αξιοσημείωτο είναι και ο τρόπος που έχουν βρει κάποιοι για να καταπατούν κτηματικές εκτάσεις που είτε χρησιμοποιούν χρυσόβουλα ή τουρκικά κιτάπια, είτε διαθήκες συγγενών τους. Είναι ντροπή σε ένα σύγχρονο κράτος (όπως αρέσκεται να αναφέρει η κατοχική κυβέρνηση)  να μην υπάρχει κτηματολόγιο και περιουσιολόγιο και να αναγνωρίζονται τα χρυσόβουλα και τα κιτάπια σαν να είμαστε (που είμαστε) θεοκρατικό κράτος. Για αυτούς δεν υπάρχει καθεστώς τιμωρίας και δεν αναγνωρίζονται σαν κλέφτες ή κατ εξακολούθηση καταπατητές  στην δικαιοσύνη και κάθε υπόθεση εξετάζετε ξεχωριστά, γιατί τα δικαστήρια δεν κρατάν αρχείο για δικονομικά θέματα.

Με την έξοδο μας από την ευρωπαϊκή ένωση θα δοθεί η δυνατότητα στους μικρούς γαιοκτήμονες – αγρότες να συμπληρώσουν το εισόδημα τους  με κτηνοτροφικές διεργασίες πράγμα που σήμερα απαγορεύεται με βάση αυτά που έχει υπογράψει η Ελλάδα. Ακόμα θα τους δοθεί η δυνατότητα παραγωγής οτιδήποτε πουλιέται σε Ελλάδα και εξωτερικό, αφού σήμερα με τις λεγόμενες ποσοστώσεις έχουν πολύ περιορισμένο «χαρτοφυλάκιο» εργασιών. Το ποιο σημαντικό για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα είναι ο αναδασμός της γης και η παραχώρηση – επιδότηση σε μικροκτηματίες ή ακτήμονες αγρότες τουλάχιστον 60 στρέμματα ενιαίας ποτιστικής καλλιέργειας, όπου αυτό είναι εφικτό με στόχο τα 120 στρέμματα. Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι με αυτά τα στρέμματα(30 για την ακρίβεια)  μπορεί ο αγρότης να συντηρηθεί και να έχει ένα μικρό περιθώριο κέρδους.  Στον αγροτικό τομέα θα πρέπει να γίνουν έργα που θα αποθηκεύουν το νερό έτσι ώστε τα περισσότερα κτήματα να γίνουν ποτιστικά.

Η εκβιομηχάνιση της χώρας πρέπει να ακολουθήσει την αμέσως επόμενη ημέρα με στόχο διπλό. Αρχικά πρέπει να επαναπατριστούν τα Ελληνικά μυαλά  που δουλεύουν σαν σκλάβοι στο εξωτερικό και επειδή συνήθως είναι ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης εξάγουν φθηνή τεχνογνωσία. Ο δεύτερος στόχος είναι ότι με τον επαναπατρισμό των Ελληνικών εγκεφάλων και οικογενειών μέσω της εκβιομηχάνισης ανεβαίνει όλο το Ελληνικό ΑΕΠ με αποτέλεσμα την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα. Το παραπάνω μπορεί  να επιτευχθεί με την απαγόρευση εισαγωγών ορισμένων ανταγωνιστικών προϊόντων με αυτά της Ελληνικής παραγωγής, ή ακόμα καλύτερα με την επιβολή δασμού το ύψος του οποίου θα καθιστά μη συμφέρουσα την πώληση του εισαγόμενου προϊόντος σε σχέση με το αντίστοιχο Ελληνικό. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις μεθόδους dubbing των μεγάλων πολυεθνικών και των Κινέζων, προς όφελος της Ελληνικής οικονομίας και κατ επέκταση την εξύψωση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα πολίτη.

Σε προϊόντα πολύ υψηλής τεχνολογίας θα ακολουθηθεί η πολιτική του υποκατασκευαστή. Σε συνεργασία με την πατριωτικής οπτική επιστημονική κοινότητα και βιομηχανική κοινότητα θα αναζητηθούν τομείς που δύναται η Ελλάδα να αναπτύξει βιομηχανία αιχμής που θα είναι οικονομικά βιώσιμη και χρήσιμη και εθνικά ωφέλιμη.  Π.χ. δεν μπορούμε σαν κράτος να κατασκευάσουμε διαστημικό λεωφορείο ή αεροσκάφος, μπορούμε όμως να κατασκευάζουμε μη επανδρωμένα αεροσκάφη (το πρώτο παγκοσμίως μη επανδρωμένο αεροσκάφος ήταν Ελληνικής σύλληψης και σχεδίασης  ΕΑΒ). Μπορεί σαν κράτος να μην μπορούμε να έχουμε μια βιομηχανία αυτοκίνητων αντίστοιχη της Mercedes, μπορούμε όμως να κατασκευάζουμε μικρά και οικογενειακά οικονομικά, ανθεκτικά και οικολογικά αυτοκίνητα  και φορτηγά 4Χ4 για τους αγρότες και τον στρατό.  Μπορεί σαν τεχνογνωσία να μην παράγουμε αεροσκάφη, μπορούμε όμως να είμαστε από τους καλύτερους στην παραγωγή σύνθετων υλικών και στην κατασκευή τριμαράν μεταφορικών και στρατιωτικών σκαφών.

Στον τομέα των εξαγωγών πρέπει μια πατριωτική κυβέρνηση να φροντίζει οι γείτονες της  να ντύνονται, να τρώνε και να αγοράζουν Ελληνικά. Ακόμα ο πολιτισμός είναι ένας άλλος τομέας που πρέπει για οικονομικούς και για εθνικούς λόγους να αποτελεί εξαγωγικό τομέα στους δίπλα λαούς. Μας έρχονται συνήθειες και έθιμα από όλους τους πεινασμένους των Βαλκανίων που μας αποδυναμώνουν πολιτισμικά, αλλά μας απομυζούν και οικονομικά. Εκτός από το να ντύνονται, να τρώνε και να αγοράζουν Ελληνικά πρέπει να σκέπτονται, να τραγουδούν, να χαίρονται, και να κλαίνε με τον Ελληνικό τρόπο. Έτσι μόνο τους κερδίζεις σαν «πελάτες», όταν έχεις αλώσει την ψυχή τους και θέλουν να γίνουν Έλληνες. Πολύ σημαντικό είναι ότι για εμάς θα πρέπει η οικονομία και ο πολιτισμός να είναι προστατευτικός, ενώ αντίθετα στους γείτονες θα τους εμποτίζουμε με αντιλήψεις περί ανοχής στην ιδιαιτερότητα και πολυπολιτισμού.

Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι η οικονομία είναι πεδίο πολέμου. Σαν πεδίο πολέμου δεν θέλει πωλητές, αλλά στρατηγούς. Ο πωλητής είναι ο φαντάρος όμως  ο στρατηγός πρέπει να είναι ένας μάχιμος οικονομολόγος , που να έχει υπάρξει πωλητής, να γνωρίζει άπταιστα οικονομική,  πολιτική και στρατιωτική ιστορία και μαζί με άλλους στρατηγούς οικονομικού πολέμου να αναλύουν μεθόδους και σενάρια επιθετικού και αμυντικού οικονομικού πολέμου. Μόνο με συνεχείς ασκήσεις υποθετικών σεναρίων, μπορεί ένα κοινωνικό σύστημα όπως είναι το κράτος να αποκτήσει την επιθετική και αμυντική πρωτοβουλία απέναντι σε άλλα εχθρικά κράτη.