Η επέκταση της Ελλάδας από την Πελοπόννησο προς την Μακεδονία καθηστέρησε για 100 χρόνια λόγο του ότι την εμπόδιζαν οι μεγάλες δυνάμεις της τότε εποχής , που ήθελαν την Τουρκία ή οθωμανική αυτοκρατορία σαν παράγοντα που να μην επιτρέπει την έξοδο των Ρώσων στην Μεσόγειο και την επέκταση τους - ενδυνάμωση τους σε περιοχές της τότε καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτή η στρατηγική τους ονομάστηκε με δύο ονόματα σαν το "Μεγάλο παιχνίδι" ή σαν "Το ανατολικό ζήτημα".
Όμως μετά την κατάρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας το μικρό ελληνικό κράτος, που δεν το άφηναν να επεκταθεί, για κάποια στιγμή χρειάστηκε να πολεμήσει για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, με σκοπό να μην αφήσει τον σύμμαχο της Ρωσίας την Βουλγαρία να βγει στην Μεσόγειο και έτσι η Ρωσία να μην αποκτήσει ναυτική βάση. Η Ελλάς πέτυχε το έργο που της είχαν αναθέσει με αντίπαλο όχι μόνο την Βουλγαρία που είχε τον ισχυρότερο στρατό της περιοχής, αλλά και ενυσχίσεις από την Ρωσία. Σε αυτήν την προσπάθεια της όμως απωλέσε την βόρεια Μακεδονία, περιοχή που ήταν καθαρά ελληνική.
Στα χρόνια που επακολούθησαν η Ελλάδα ξανά συγκρούστηκε με τον σλαβικό παράγοντα , που όμως είχε την κάλυψη της κουμουνιστηκής ιδεολογίας, και ξαναβγήκε νικήτρια.
Στην τωρινή περίπτωση της παντοδύναμης στην περιοχή Τουρκίας, η Τουρκία με την χρηματοοικονομική και στρατιωτικοπολιτική υποστήριξη των μεγάλων δυνάμεων, δεν μπόρεσε να κερδίσει στην Συρία η οποία δεν έχει σύγχρονα οπλικά συστήματα και ειδικά αεροπορία, και η οποία ναι μεν υποστηριζόταν από την Ρωσία, αλλά η Ρωσία σήμερα θεωρείται overstreched κράτος, δηλαδή κράτος το οποίο είναι υπερεξαπλωμένο για της δυνατότητες της. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Ρωσία να αποκτήσει ναυτικές βάσεις στην περιοχή της Συρίας και με αυτόν τον τρόπο να έχει παρουσία στην Μεσόγειο. Αυτό επίσης δείχνει ότι αφενώς η Τουρκία συνεχίζει να είναι χαλαρή στρατιωτικά (όσο και εάν παρουσιάζουν το αντίθετο) και είναι αδύναμη για τον ρόλο που την προωθούν οι μεγάλες δυνάμεις της σημερινής εποχής, καθώς και το ότι ίσως να μην επιθυμεί να ταυτιστεί με τον ρόλο που της έχουν αναθέσει και που για αυτό την υποστηρίζουν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Γι'αυτό τον λόγο με έκπληξη βλέπουμε μια στροφή της Τουρκίας που αποτελούσε τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, στην πλευρά της εξυπηρέτησης των ρωσικών συμφερόντων.
Κάτι τέτοιο πρέπει σίγουρα να προβληματίσει τον δυτικό ισχυρό παράγοντα. Η επένδυση που είχε κάνει τόσα χρόνια με σκοπό να μην μπορέσει η Ρωσία να βγει στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου πήγαν άκαρπες. Κατάφεραν να αποδυναμώσουν πάρα πολύ την Ελλάδα, για να προσφέρουν το σαρκίο της στην νικηφόρα Τουρκία , και τελικά τους βγήκε μια Τουρκία η οποία την μόνη επιτυχημένη επέμβαση που έκανε ήταν εναντίων των Κούρδων της περιοχής του Αφρίν που είχαν ελαφρά όπλα, όχι οργανομένες ένοπλες δυνάμεις και ήταν οι περισσότεροι γεωργοί.
Σήμερα κινούμαστε προς έναν πολυπολικό κόσμο , που μεγάλες δυνάμεις εκτός των ΗΠΑ θα είναι η Κίνα και ίσως η Ινδία και η Ρωσία. Οι επιλογές των μεγάλων δυτικών δυνάμεων θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές , γιατί από αυτές θα εξαρτηθεί προς ποιες περιοχές θα είναι η ζώνες ευθύνης της κάθε μιας. Η Ελλάδα στην πρόσφατη ιστορία κερδίζει μάχες. Η Τουρκία στην πρόσφατη ιστορία χάνει μάχες.
Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Η Τουρκία πρέπει να διαλυθεί
Πρέπει να γίνει επανελληνοποίηση
Πρέπει να αναστήσουμε την ελληνική κοσμοκρατορία για το καλό της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου