Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για το ότι στα επόμενα 5-10 χρόνια η πολεμική αεροπορία θα πρέπει να επιλέξει νέο μαχητικό αεροσκάφος για τα επόμενα 20-30 χρόνια.
Τα υποψήφια αεροσκάφη μπορεί να είναι το αμερικανικό F-15 X, το ευρωπαϊκό Eurofighter, το γαλλικό Rafale, το ρωσικό Su-35, το αμερικανικό F/A-18 E/F, το αμερικανικό F-35 και το επίσης F-16 V
Από αυτά τα αεροσκάφη το F-15 προσφέρει ένα πολύ καλό ραντάρ, μια πολύ μεγάλη εμβέλεια , το μεγαλύτερο οπλικό φορτίο, αλλά είναι πολύ ακριβό στην αγορά, στην χρήση και στην συντήρηση. Επίσης δεν προσφέρεται για συμπαραγωγή και δεν έχει χαρακτηριστικά stealth, πράγμα που σημαίνει ότι φαίνεται από μακριά.
Το Eurofighter ουσιαστικά δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από τα υπάρχοντα F-16 που έχουμε και ουσιαστικά αποτελεί μια ποιο ευέλικτη, ποιο γρήγορη και ποιο μεγάλη έκδοση μαχητικού 4ης γενεάς, αλλά με κόστος μαχητικού 5ης γενεάς. Το κόστος είναι δυσθεώρατο, δεν προσφέρει κάτι φοβερό και ίσως να είναι υποδεέστερο στα ηλεκτρονικά από την τελευταία έκδοση του F-16 V. Επίσης δεν προσφέρεται για παραγωγή από την Ελλάδα.
Το γαλλικό Rafale αποτελεί μια διαφορετική προσέγγιση από το Eurofighter με έμφαση στον βομβαρδισμό, έχει κάποια καλά χαρακτηριστικά στα ηλεκτρονικά του αλλά είναι πολύ ακριβό, έχει προβληματική υποστήριξη και επίσης ενώ έχει κάποια χαρακτηριστικά που μειώνουν το ίχνος του στα ραντάρ (μικρό RCS), δεν μπορεί να χαρακτηριστεί stealth, και δεν υπάρχει περίπτωση κατασκευής στην Ελλάδα.
Το ρωσικό Su-35 είναι ένα μεγάλο ευέλικτο αεροσκάφος με μεγάλη μεταφορική ικανότητα και μεγάλη εμβέλεια καθώς και με καλό ραντάρ. Όμως είναι ρωσικό, πρέπει να παραληφθούν με καινούρια όπλα που θα εκτοξεύσουν το κόστος, δεν συνεργάζεται με τα υπάρχοντα συστήματα, είναι προβληματικά στην συντήρηση και ίσως και σαν κατασκευή δεν είναι ότι καλύτερο εάν κρίνουμε από τις πολλές απώλειες λόγο ατυχημάτων στον πόλεμο στην Συρία. Επίσης δεν είναι stealth και έχει τεράστιο RCS .
Το F/A-18 E/F είναι μια καλή επιλογή, χωρίς να προσφέρει όμως κάτι πολύ φοβερό . Έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από το F-16 και σημαντικά καλύτερο ραντάρ. Έχει ισχυρότερους κινητήρες και μπορεί να αναρριχηθεί ευκολότερα, αλλά δεν είναι τόσο ευέλικτο στις μεγάλες ταχύτητες , αλλά ίσως είναι καλύτερο (λόγο μεγάλης πτέρυγας) όταν χαμηλώσουν οι ταχύτητες. Επίσης είναι σχετικά ποιο φθηνό από τις άλλες επιλογές και είναι φθηνό και στην συντήρηση. Εάν παραλειφθεί μαζί με μεταχειρισμένα F/A-18 ή με το UAV ανεφοδιασμού εν πτήση MQ-25 μπορεί άνετα να καλύψει και την Κύπρο από την Κρήτη, καθώς επίσης εάν ταυτόχρονα παραλειφθεί και η έκδοση ηλεκτρονικού πολέμου F/A-18 G θα είναι πραγματικά ένα μαχητικό που μπορεί να κάνει την διαφορά. Όμως δεν είναι stealth , δεν είναι σίγουρο ότι θα μας αποδεσμεύσουν όλες αυτές τις τεχνολογίες και πάλι λογικά δεν θα υπάρχει δυνατότητα συμπαραγωγής για την ελληνική πολεμική βιομηχανία.
Το αμερικανικό F-35 είναι ένα καλό stealth αεροσκάφος που όμως πάσχει από πολλά παιδικά προβλήματα και έχει τεράστιο κόστος. Το κόστος του παρόλο που δείχνει να μειώνεται, είναι υπέρογκο για την Ελλάδα τόσο στην αγορά όσο και στην χρήση. Επίσης στο περιβάλλον του Αιγαίου είναι αμφισβητούμενο κατά πόσο θα μπορεί να λειτουργήσει έτσι όπως παρουσιάζεται, λόγο αφενώς της υπερπληθόρας αισθητήρων (από τα πλάγια δεν έχει τόσο χαμηλό RCS) και αφετέρου λόγο της φτωχής ικανότητας ελιγμών. Όμως πολύ σημαντική είναι η ικανότητα (σε συγκεκριμένη έκδοση) κάθετης από και προσγείωσης, που όμως μειώνει πολύ την εμβέλεια και το οπλικό φορτίου του αεροσκάφους. Επίσης η συγκεκριμένη έκδοση είναι και η ποιο ακριβή έκδοση του αεροσκάφους. Τέλος η επιλογή αυτή πάλι δεν προσφέρει δυνατότητα μεταφοράς κατασκευαστικού έργου στην Ελλάδα.
Μια ρηξικέλευθη πρόταση για το νέο μαχητικό αεροσκάφος θα ήταν η εξής. Στο αμερικανικό πρόγραμμα του JSF ο χαμένος της υπόθεσης ήταν η εταιρία που βοήθησε στην εκλογή του νυν προέδρου των ΗΠΑ. Σαν ιδέα η πρόταση της boeing με το Χ-32 ήταν αρκετά ποιο ευφυής, εφόσων ήταν κατασκευασμένο το αεροσκάφος πάνω σε μια πτέρυγα τύπου Δ με το κάτω μέρος να μπορεί να αλλάξει κατόπιν απαιτήσεως της αποστολής. Το αεροσκάφος ήταν αρκετά άσχημο στην όψη , λόγο του ότι έπρεπε να πληρεί πολλά κριτήρια. Έχασε τον διαγωνισμό για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι στην έκδοση κάθετης από και προσγείωσης φαινόταν ότι το άλλο αεροσκάφος θα τα κατάφερνε καλύτερα και ο δεύτερος ήταν γιατί ενώ είχε ξεκινήσει με άλλα κριτήρια το πρόγραμμα , στην πορεία άλλαξαν οι προδιαγραφές και δεν προλάβαινε η εταιρεία να αλλάξει την σχεδίαση του αεροσκάφους.
Το αεροσκάφος όμως είχε ολοκληρώσει το πρόγραμμα πτητικών δοκιμών , είχε προσγειωθεί ομαλά ενώ κάποια στιγμή είχαν χαλάσει τα φρένα (πράγμα εξόχως σημαντικό για την ευστάθεια του αεροσκάφους), δεν είχε καθυστερήσεις και δεν είχε υπερβάσεις στην τιμή. Οι ίδιοι οι σχεδιαστές του αεροσκάφους είχαν προτείνει ότι εάν δεν υπήρχε η πρόβλεψη για αεροσκάφος κάθετης από και προσγείωσης θα μπορούσαν να είχαν φτιάξει μια πολύ ποιο καλή σχεδίαση. Επίσης η πτέρυγα τύπου Δ παρείχε χώρο για μεγαλύτερη μεταφορά καυσίμων, με αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια, καθώς επίσης δεν είχε και τόσες γωνίες , με αποτέλεσμα πιθανότατα μικρότερο RCS στα πλάγια και άρα καλύτερα χαρακτηριστικά stealth.
Η Ελληνική πατριωτική κίνηση , θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με την διοίκηση της boeing και να προβούν σε μια από κοινού προσπάθεια αναβίωσης του μοντέλου, με διαφορετικές προδιαγραφές, για ένα μονοκινητήριο δελταπτέρυγο μαχητικό μακράς εμβέλειας με χαμηλό RCS (stealth), κλασικής από και προσγείωσης, με κινητήρα με ακροφύσια τηλεκατευθυνόμενης ώσης. Πιθανοτατα με ορισμένες σχεδιαστικές αλλαγές, πχ η τοποθέτηση της αεροεισαγωγής πίσω από το cokpit στο επάνω μέρος του αεροσκάφους, που θα βελτιώνεται κατά πολύ τα χαρακτηριστικά stealth , θα μεγάλωνε τον κώνο του ραντάρ και θα βελτιώνεται την ευελιξία , καθώς επίσης και η τοποθέτηση του κινητήρα στο πίσω μέρος. Κάτι τέτοιο θα είχε πολλές πιθανότητες επιτυχίας γιατί:
1) Ακόμα και εάν αποτύγχανε θα πίεζε ασφυκτικά την αντίπαλη εταιρεία να συμπιέσει το κόστος του μαχητικού F-35 και ίσως σαν αποζημίωση να προσφέρει μεταφορά τεχνολογίας και κατασκευαστικό έργο στην Ελλάδα.
2) Εάν πετύχαινε θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα αεροσκάφος κοντύτερα στις ελληνικές προδιαγραφές, με πολύ μεγάλο κατασκευαστικό έργο στην Ελληνική πλευρά, με καλύτερα χαρακτηριστικά stealth, μεγαλύτερη εμβέλεια και ίσως και φθηνότερο από το F-35. Επίσης εκτός από την Ελλάδα σίγουρα θα ενδιαφερόταν και το αμερικανικό ναυτικό σαν λύση στην ανάπτυξη κινεζικών αντιπλοιϊκών πυραύλων με πολύ μεγάλη εμβέλεια. Εμβέλεια που το F-35C και το F/A-18 E/F δεν μπορούν να καλύψουν ακόμα και με την χρήση του UAV ιπτάμενου τάνκερ MQ-25.
3) Η boeing πιθανότατα θα συμφωνούσε σε ένα τέτοιο εγχείρημα , αφού η ίδια είχε προτείνει να σπάσει το πρόγραμμα και στις δύο εταιρείες, γιατί ήταν πολύ μεγάλο και μέχρι τότε αυτή ήταν η πάγια τακτική που χρησιμοποιούσε και το ναυτικό και η αεροπορία των ΗΠΑ.
4) Η νυν κυβέρνηση των ΗΠΑ λογικά θα συμφωνούσε, αφού κάτι τέτοιο ουσιαστικά την ισχυροποιεί, χωρίς να υπονομεύει το πρόγραμμα του F-35 που ουσιαστικά έχει φτάσει στο τέλος του.
Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Η Τουρκία πρέπει να διαλυθεί
Πρέπει να γίνει επανελληνοποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου