Κανένας άνθρωπος δεν αντέχει μια ζωή ασήμαντη. Η αίσθηση της σημαντικότητας είναι το ίδιο με την με την θρησκευτική οπτική της ζωής. Η πνευματική υγεία ενός ανθρώπου εξαρτάται από την επιτυχημένη αναζήτηση της σημασίας της ζωής.
Ο άνθρωπος ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό της ζωής του έχει την ανάγκη να αποδεχθεί , να επικυρώσει και να ενισχύσει την φαντασία του απέναντι στον εαυτό του. Εάν δεν τα καταφέρει δεν θα αγαπήσει τον εαυτό του, θα τον τιμωρήσει, θα τον αφήσει και τελικά θα τον σκοτώσει. Με απλά λόγια ο άνθρωπος χρειάζεται να είναι κάπου αυθεντία.
Οι άνθρωποι χρειάζονται στην ζωή τους την προσοχή, και μπορεί να φτάσουν σε καταπιεστικό επίπεδο για να την αποκτήσουν. Έτσι εξηγείται γιατί πόλοι άνθρωποι υιοθετούν μια άποψη μια φορά , και έπειτα υιοθετούν την αντίθετη της. Δεν έχει σημασία τι λένε , αρκεί να τραβάνε την προσοχή τους επάνω τους. Οι ψυχαναλυτές ερμηνεύουν αυτήν την συμπεριφορά σαν αμφισημία. Οι μοραλιστές την ονομάζουν υποκρισία. Μπορεί να είναι και τα δύο πράγματα. Πάντως τις περισσότερες φορές είναι το αποτέλεσμα του αισθήματος της προσοχής, το οποίο δεν μπορεί να καλυφθεί από την υπάρχουσα συμπεριφορά.
Αυτό που οι ψυχίατροι ονομάζουν "παραίσθηση μεγαλείου" είναι η υπόθεση κάποιου ότι είναι μια προσωπικότητα ανώτερη από την ταυτότητα που πραγματικά είναι. Έτσι αυτοί υποκρίνονται πεισματικά και εξίσου πεισματικά απορρίπτουν την πραγματική τους ταυτότητα. Αυτός που εμφανίζει τέτοιου είδους συμπεριφορά ονομάζεται από τους ψυχιάτρους "παραπλανημένος" ή "ψυχωτικός", και υποκρύπτει τις σοβαρές διαμάχες μεταξύ αυτών των ανταγωνιστικών αξιώσεων πίσω από μια ταμπέλα.
Αυτό που οι ψυχίατροι ονομάζουν "αίσθηση καταδίωξης" είναι η δραματική ανθρώπινη αντίδραση απέναντι στην προσωπική ασημαντότητα. Στην πραγματικότητα κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον Δημήτρη. Είναι ένας κομπάρσος της ζωής. Όμως αυτός θέλει να είναι κάποιος. Θέλει να είναι σταρ. Δεν μπορεί να γίνει κάποιος αναγνωρίσημος, σημαντικός ή διάσημος. Έτσι ισχυρίζεται ότι τον παρακολουθεί η αστυνομία , οι μυστικές υπηρεσίες, οι εχθροί κλπ. Και γιατί το κάνουν αυτό ? Μόνο εάν ο Δημήτρης είναι κάτι το φοβερά σημαντικό. Εν ολίγοις αυτή η παρανοϊκή παραίσθηση του Δημήτρη δημιουργεί πρόβλημα στην οικογένεια , στους φίλους, στην εργασία του Δημήτρη και τελικά στην ίδια του την ζωή.
Η ψυχωτική συμπεριφορά κάποιου που νομίζει ότι είναι ο Ιησούς, η ότι τον έχουν ανακρίνει εξωγήινοι, ή οι εχθροί του κράτους ή η εθνική ασφάλεια κάνει όλους γύρω του σιωπηλά καχύποπτους. Μα πως γίνεται η ζωή του να είναι τόσο ενδιαφέρουσα ? Έτσι φτιάχνει μια παραίσθηση ότι οι τριγύρω του τον θεωρούν τρελό και τον μεταχειρίζονται σαν πολύ ασήμαντο άνθρωπο.
Ένας έφηβος ο οποίος δεν είναι ούτε λαμπρός ούτε εργατικός ούτε καταπιεσμένος, διαπράττει ένα ειδεχθή έγκλημα για το οποίο είναι σίγουρο ότι θα συλληφθεί. Γιατί το κάνει αυτό? Γιατί αισθάνεται ότι είναι ένα τίποτα και ότι δεν υπάρχει εκτός εάν είναι ένα αντικείμενο χλευασμού ή καταπίεσης. Έτσι αποκτάει ένα σημαντικό αφήγημα μέσω της "υπευθυνότητας" του για το έγκλημα, και αποκτάει νόημα η ζωή του. Έπειτα παντρεύεται μια κοπέλα που έχει ένα παιδί και είναι ήδη μητέρα. Γιατί? Γιατί με αυτόν τον τρόπο αισθάνεται υπεύθυνος και χρήσιμος. Αισθάνεται κάποιος επειδή είναι υπεύθυνος για "εξαρτημένα" άτομα. Είτε αυτά είναι μητέρες, είτε ασθενείς, είτε ανύμπορα άτομα.
Η "ασημαντότητα" πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα την ελληνική θρησκεία. Αυτήν την στιγμή τα μέλη της πατρώας θρησκείας έχουν μια σημαντική υποχρέωση απέναντι στους πατρώους θεούς να επιτύχουν την επανελληνοποίηση. Έπειτα όταν επιτευχθεί αυτός ο στόχος πρέπει να επιτύχουν οι Έλληνες την παγκόσμια κυριαρχία. Επόμενος στόχος του Ελληνισμού θα πρέπει να είναι η παγκόσμια ειρήνη και η φυσική σταθερότητα. Τελικός στόχος του Ελληνισμού θα είναι επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς ή μορφές ζωής εάν υπάρχουν και ο επικοισμός άλλων πλανητών και του δικού μας ηλιακού συστήματος, αλλά και άλλων ηλιακών συστημάτων, έτσι ώστε η ζωή να συνεχιστεί ακόμα και όταν ο δικός μας ήλιος θα πάψει να υπάρχει.
Όμως σε αυτούς τους στόχους κανένας δεν θα περισσεύει. Άλλος λιγότερο , άλλος περισσότερο θα είναι μέτοχοι σε αυτήν την προσπάθεια. Ακόμα και αυτή που ράβει, και αυτός που κουρεύει, και αυτός που καθαρίζει τον δρόμο, και η μητέρα που κοιτάει τα μωρά της στο σπίτι. Όλοι βάζουν από ένα λιθαράκι στον τελικό σκοπό. Αυτό πρέπει να περάσει μέσα στη θεολογία της ελληνικής θρησκείας, γιατί ακόμα και εάν τίποτα δεν επιτευχθεί τουλάχιστον η θρησκεία θα φτιάχνει ψυχικά υγιής άτομα.
Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Η Τουρκία πρέπει να διαλυθεί
Πρέπει να γίνει επανελληνοποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου