Αλγεινή εντύπωση μας έχει κάνει η βελτίωση των προπαγανδιστικών τακτικών της κατοχικής ληστοσημορίας που λυμαίνουν τον χώρο του αθλητισμού. Για να γίνουν όμως ποιο σαφή και κατανοητά τα πράγματα πρέπει να ξεκινήσουμε και να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή.
Αρχικά θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι εκάστοτε πρόεδροι των ομοσπονδιών είναι σχεδόν οι ίδιοι από τότε που έγιναν οι ομοσπονδίες. Λίγες αλλαγές έχουν συντελεστεί και αυτές λόγο εξωαθλητικών αιτιών. (π.χ. λόγο ηθικών ατασθαλιών, λόγο κακής οικονομικής διαχείρησης, ή λόγο δικαστικής παρέμβασης). Σε αυτό βοηθάει ο αθλητικός νόμος που ουσιαστικά θωρακίζει τον πρόεδρο και το ΔΣ. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η πρώτη πρόταση νόμου του Μπουμπούκου ήταν περί της αλλαγής του αθλητικού νόμου προς το δημοκρατικότερο. Έκανε κωλοτούμπα και από τότε άνοιξαν την αγκαλιά τους οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις κατοχής σε αυτόν.
Κατά δεύτερον θα πρέπει να αναφέρουμε ότι άσχετα με το εκλογικό αποτέλεσμα και την αλλαγή στα πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής τα ΔΣ των ομοσπονδιών έχουν το αυτεξούσιο. Αυτό σε συνάρτηση με τα δικαιώματα που τους έχει δώσει το κράτος (διορισμούς στο δημόσιο, εισαγωγή στα πανεπιστήμια, μέχρι πρόσφατα τα αθλητικά σχολεία και η ξεχωριστή μοριοδότηση των "εκλεκτών" των ομοσπονδιών, οι δυνατότητες απόσπασης ή μεταθέσεων καθηγητών, κ.λ.π.) και την οικονομική επιχορήγηση που λαμβάνουν με την δυνατότητα ανεξέλεγκτης διανομής των πόρων ουσιαστικά τους έχουν δώσει την δύναμη να είναι κράτος εν κράτει.
Για να παρουσιάσουν έργο όμως οι ομοσπονδίες και να διατηρήσουν τα προσχήματα όπως και για να μεγαλώσουν και να πάρουν περισσότερα χρήματα από τον κρατικό κορβανά (από εμένα και εσένα δηλαδή) έπρεπε να έχουν επιτυχίες. Οι επιτυχίες παλαιότερα ήταν ποιό μικρές και αργότερα έπρεπε να είναι ποιό μεγάλες. Ο εύκολος και ξεκούραστος τρόπος για να έρθουν οι επιτυχίες ήταν μέσω του ντοπαρίσματος των αθλητών. Η ομοσπονδίες επίσημα δεν προωθούσαν την φαρμακοδιέγερση, αλλά ανεπίσημα και μέσω τρίτων την ήθελαν λυσσαλέος. Έτσι έκαναν μάγκες κάποιους προπονητές και γιατρούς οι οποίοι το πρώτο πράγμα που ζητούσαν από τους αθλητές τους ήταν αυτό. Όμως και προηγούμενη εμπειρία δεν υπήρχε και σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχαν πολύ ατυχές παρενέργειες σε αθλητές. Για αυτόν τον λόγο και επειδή κουλτούρα αντίστοιχη δεν υπήρχε στην Ελλάδα, οι περισσότεροι Έλληνες πρωταθλητές δυσκολεύονταν να ακολουθήσουν τις προθέσεις των ομοσπονδιών. Έτσι κατέφυγαν σε εξαγορές αθλητών (με το να τους μπουκώσουν με χρήματα και με θέσεις) και σε ελληνοποιήσεις, οι οποίοι πληρώνονταν ουσιαστικά για να χρησιμοποιούν ουσίες και να κερδίζουν μετάλλια. Έτσι κερδήθηκαν κάποια μετάλλια και βουλώσαν μερικά στόματα. Όμως ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Με καθυστέρηση κάποιων χρόνων η "απάτη" της ελληνοποίησης και της φαρμακοδιέγερσης άρχισε να γίνεται αντιληπτή και σήμερα ξεθωριάζει.
Όμως αυτή η εισαγωγή ξένων αθλητικών προτύπων έφερε και ένα άλλο αποτέλεσμα πολύ αρνητικό και μη μετρήσιμο. Άλλαξε την κουλτούρα της γενιάς των προπονητών και των αθλητών του σήμερα με αποτέλεσμα να γίνεται πλατιά χρήση της φαρμακοδιέγερσης ακόμα και από ανήλικους αθλητές. Έτσι σε μέτριων αθλητικών επιδόσεων άτομα δινόταν η δυνατότητα να κάνουν επιδόσεις πολύ ανώτερες από αυτές των άλλων που δεν χρησιμοποιούσαν τέτοιες μεθόδους. Αυτοί ήταν οι αγαπημένοι αθλητές των ομοσπονδιών. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Ο κόσμος ξέρει ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, και εκτός αυτού υπάρχει και νόμος που αναγκάζει τα αντιντόπινγκ κοντρόλ των κρατών, για να πάρουν την πιστοποίηση καλής λειτουργίας, να ανιχνεύουν κάποια θετικά δείγματα κατά την διάρκεια του χρόνου.
Οι ομοσπονδίες όμως βρήκαν τρόπο αυτό να το χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους, βελτιώνοντας την προπαγανδηστική τακτική τους, Ανίχνευαν ως θετικό όποιον δεν ήθελαν. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν από την μια να προωθούν καλύπτοντας αυτούς που θέλουν, και από την άλλη να θέτουν εκτός παιχνιδιού αυτούς που δεν θέλουν. Τώρα αυτό γίνεται ποιο αντιληπτό από τον μέσο Έλληνα βλέποντας τις διενέξεις μεταξύ των κρατών και τις κυρώσεις στους αθλητές της Ρωσίας. Σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε φιλορώσοι απλά καταγέλουμε το αδιάβλητο του συστήματος.
Χαρακτηρηστικά παραδείγματα είναι ότι όσοι καλοί αθλητές κολύμβησης έφυγαν από το κλιμάκιο της βόρειας Ελλάδας και συνέχισαν αλλού που τυχαία δεν είχαν τόσο καλές σχέσεις με την ομοσπονδία πιάστηκαν με ουσίες. Επίσης σύμφωνα με κουτσομπολιά η ομοσπονδία στίβου δεν ήθελε για δικούς της λόγους έναν αθλητή από τη βόρεια Ελλάδα και τον έπιασε με ένα φάρμακο το οποίο ήταν πολύ παλαιό και πλέων είχε ξεπεραστεί, οπότε δεν υπήρχε λόγος να γίνει τέτοια χρήση. Ύστερα τότε που τα δεύτερα δείγματα που στάλθηκαν στην Γερμανία και βγήκαν θετικά, γιατί στάλθηκαν μόνο συγκεκριμένων αθλητών και όχι όλων? Ποιος κρίνει εάν κάποιου το δείγμα πρέπει να σταλεί και κάποιου άλλου όχι? Και είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις, αλλά δεν τις γνωρίζουμε όλες.
Τώρα εν όψη Ολυμπιάδας του Ριο πήγαμε αισθητά πολύ καλύτερα από την προηγούμενη του Λονδίνου. Όμως αυτό που είχε προηγηθεί ήταν ότι γύρισαν δύο άτομα από την ολυμπιακή αποστολή λόγο του ότι ανιχνεύτηκαν θετικοί. Έτσι κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι αθλητές χρησιμοποίησαν ουσίες, γιατί το αντιντόπινγκ στην Ελλάδα "δουλεύει" καλά, αφού πιάνει κόσμο.
Τώρα στην μια περίπτωση, πιθανός τυχαία, το άτομο το οποίο "πιάστηκε" ίσως ο πατέρας της να ήταν καλός υποψήφιος λόγο επαγγελματικής ιδιότητας, κύρους, συνδικαλιστικής δράσης και οικογενειακής παράδοσης στο άθλημα για υποψήφιος πρόεδρος της ομοσπονδίας, αφού μετά την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου δεν μπορεί άτομο να είναι αιρετός στην ομοσπονδία για πάνω από δύο χρόνια. Αυτός ο νόμος δεν θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές αφού δεν ψηφίστηκε από τους 200 βουλευτές που απαιτούνταν, αλλά θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές. Προσωπικά θεωρούμε αυτόν τον νόμο ότι κινείται προς το δημοκρατικότερο, γιατί τουλάχιστον ταράζει λίγο τα λιμνάζοντα και νερά. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση όμως αυτό που πρέπει να έχει το Ελληνικό Έθνος. Απλά αλλάζει χαλίφης και κάθετε άλλος στην θέση του χαλίφη.
Και ο Ελληνικός λαός θα συνεχίζει να τους πληρώνει, μια φορά όταν παίρνουν τα μετάλλια και μια δεύτερη όταν θα έχουν προβλήματα στην υγεία τους.
Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Αρχικά θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι εκάστοτε πρόεδροι των ομοσπονδιών είναι σχεδόν οι ίδιοι από τότε που έγιναν οι ομοσπονδίες. Λίγες αλλαγές έχουν συντελεστεί και αυτές λόγο εξωαθλητικών αιτιών. (π.χ. λόγο ηθικών ατασθαλιών, λόγο κακής οικονομικής διαχείρησης, ή λόγο δικαστικής παρέμβασης). Σε αυτό βοηθάει ο αθλητικός νόμος που ουσιαστικά θωρακίζει τον πρόεδρο και το ΔΣ. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η πρώτη πρόταση νόμου του Μπουμπούκου ήταν περί της αλλαγής του αθλητικού νόμου προς το δημοκρατικότερο. Έκανε κωλοτούμπα και από τότε άνοιξαν την αγκαλιά τους οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις κατοχής σε αυτόν.
Κατά δεύτερον θα πρέπει να αναφέρουμε ότι άσχετα με το εκλογικό αποτέλεσμα και την αλλαγή στα πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής τα ΔΣ των ομοσπονδιών έχουν το αυτεξούσιο. Αυτό σε συνάρτηση με τα δικαιώματα που τους έχει δώσει το κράτος (διορισμούς στο δημόσιο, εισαγωγή στα πανεπιστήμια, μέχρι πρόσφατα τα αθλητικά σχολεία και η ξεχωριστή μοριοδότηση των "εκλεκτών" των ομοσπονδιών, οι δυνατότητες απόσπασης ή μεταθέσεων καθηγητών, κ.λ.π.) και την οικονομική επιχορήγηση που λαμβάνουν με την δυνατότητα ανεξέλεγκτης διανομής των πόρων ουσιαστικά τους έχουν δώσει την δύναμη να είναι κράτος εν κράτει.
Για να παρουσιάσουν έργο όμως οι ομοσπονδίες και να διατηρήσουν τα προσχήματα όπως και για να μεγαλώσουν και να πάρουν περισσότερα χρήματα από τον κρατικό κορβανά (από εμένα και εσένα δηλαδή) έπρεπε να έχουν επιτυχίες. Οι επιτυχίες παλαιότερα ήταν ποιό μικρές και αργότερα έπρεπε να είναι ποιό μεγάλες. Ο εύκολος και ξεκούραστος τρόπος για να έρθουν οι επιτυχίες ήταν μέσω του ντοπαρίσματος των αθλητών. Η ομοσπονδίες επίσημα δεν προωθούσαν την φαρμακοδιέγερση, αλλά ανεπίσημα και μέσω τρίτων την ήθελαν λυσσαλέος. Έτσι έκαναν μάγκες κάποιους προπονητές και γιατρούς οι οποίοι το πρώτο πράγμα που ζητούσαν από τους αθλητές τους ήταν αυτό. Όμως και προηγούμενη εμπειρία δεν υπήρχε και σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχαν πολύ ατυχές παρενέργειες σε αθλητές. Για αυτόν τον λόγο και επειδή κουλτούρα αντίστοιχη δεν υπήρχε στην Ελλάδα, οι περισσότεροι Έλληνες πρωταθλητές δυσκολεύονταν να ακολουθήσουν τις προθέσεις των ομοσπονδιών. Έτσι κατέφυγαν σε εξαγορές αθλητών (με το να τους μπουκώσουν με χρήματα και με θέσεις) και σε ελληνοποιήσεις, οι οποίοι πληρώνονταν ουσιαστικά για να χρησιμοποιούν ουσίες και να κερδίζουν μετάλλια. Έτσι κερδήθηκαν κάποια μετάλλια και βουλώσαν μερικά στόματα. Όμως ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Με καθυστέρηση κάποιων χρόνων η "απάτη" της ελληνοποίησης και της φαρμακοδιέγερσης άρχισε να γίνεται αντιληπτή και σήμερα ξεθωριάζει.
Όμως αυτή η εισαγωγή ξένων αθλητικών προτύπων έφερε και ένα άλλο αποτέλεσμα πολύ αρνητικό και μη μετρήσιμο. Άλλαξε την κουλτούρα της γενιάς των προπονητών και των αθλητών του σήμερα με αποτέλεσμα να γίνεται πλατιά χρήση της φαρμακοδιέγερσης ακόμα και από ανήλικους αθλητές. Έτσι σε μέτριων αθλητικών επιδόσεων άτομα δινόταν η δυνατότητα να κάνουν επιδόσεις πολύ ανώτερες από αυτές των άλλων που δεν χρησιμοποιούσαν τέτοιες μεθόδους. Αυτοί ήταν οι αγαπημένοι αθλητές των ομοσπονδιών. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Ο κόσμος ξέρει ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, και εκτός αυτού υπάρχει και νόμος που αναγκάζει τα αντιντόπινγκ κοντρόλ των κρατών, για να πάρουν την πιστοποίηση καλής λειτουργίας, να ανιχνεύουν κάποια θετικά δείγματα κατά την διάρκεια του χρόνου.
Οι ομοσπονδίες όμως βρήκαν τρόπο αυτό να το χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους, βελτιώνοντας την προπαγανδηστική τακτική τους, Ανίχνευαν ως θετικό όποιον δεν ήθελαν. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν από την μια να προωθούν καλύπτοντας αυτούς που θέλουν, και από την άλλη να θέτουν εκτός παιχνιδιού αυτούς που δεν θέλουν. Τώρα αυτό γίνεται ποιο αντιληπτό από τον μέσο Έλληνα βλέποντας τις διενέξεις μεταξύ των κρατών και τις κυρώσεις στους αθλητές της Ρωσίας. Σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε φιλορώσοι απλά καταγέλουμε το αδιάβλητο του συστήματος.
Χαρακτηρηστικά παραδείγματα είναι ότι όσοι καλοί αθλητές κολύμβησης έφυγαν από το κλιμάκιο της βόρειας Ελλάδας και συνέχισαν αλλού που τυχαία δεν είχαν τόσο καλές σχέσεις με την ομοσπονδία πιάστηκαν με ουσίες. Επίσης σύμφωνα με κουτσομπολιά η ομοσπονδία στίβου δεν ήθελε για δικούς της λόγους έναν αθλητή από τη βόρεια Ελλάδα και τον έπιασε με ένα φάρμακο το οποίο ήταν πολύ παλαιό και πλέων είχε ξεπεραστεί, οπότε δεν υπήρχε λόγος να γίνει τέτοια χρήση. Ύστερα τότε που τα δεύτερα δείγματα που στάλθηκαν στην Γερμανία και βγήκαν θετικά, γιατί στάλθηκαν μόνο συγκεκριμένων αθλητών και όχι όλων? Ποιος κρίνει εάν κάποιου το δείγμα πρέπει να σταλεί και κάποιου άλλου όχι? Και είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις, αλλά δεν τις γνωρίζουμε όλες.
Τώρα εν όψη Ολυμπιάδας του Ριο πήγαμε αισθητά πολύ καλύτερα από την προηγούμενη του Λονδίνου. Όμως αυτό που είχε προηγηθεί ήταν ότι γύρισαν δύο άτομα από την ολυμπιακή αποστολή λόγο του ότι ανιχνεύτηκαν θετικοί. Έτσι κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι αθλητές χρησιμοποίησαν ουσίες, γιατί το αντιντόπινγκ στην Ελλάδα "δουλεύει" καλά, αφού πιάνει κόσμο.
Τώρα στην μια περίπτωση, πιθανός τυχαία, το άτομο το οποίο "πιάστηκε" ίσως ο πατέρας της να ήταν καλός υποψήφιος λόγο επαγγελματικής ιδιότητας, κύρους, συνδικαλιστικής δράσης και οικογενειακής παράδοσης στο άθλημα για υποψήφιος πρόεδρος της ομοσπονδίας, αφού μετά την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου δεν μπορεί άτομο να είναι αιρετός στην ομοσπονδία για πάνω από δύο χρόνια. Αυτός ο νόμος δεν θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές αφού δεν ψηφίστηκε από τους 200 βουλευτές που απαιτούνταν, αλλά θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές. Προσωπικά θεωρούμε αυτόν τον νόμο ότι κινείται προς το δημοκρατικότερο, γιατί τουλάχιστον ταράζει λίγο τα λιμνάζοντα και νερά. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση όμως αυτό που πρέπει να έχει το Ελληνικό Έθνος. Απλά αλλάζει χαλίφης και κάθετε άλλος στην θέση του χαλίφη.
Και ο Ελληνικός λαός θα συνεχίζει να τους πληρώνει, μια φορά όταν παίρνουν τα μετάλλια και μια δεύτερη όταν θα έχουν προβλήματα στην υγεία τους.
Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου