Αλλαγή νοοτροπίας για την περίπτωση πολέμου

Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε ένα βίντεο που ανέβασαν ώριμες κυρίες στο Youtube στο οποίο προειδοποιούν την Ρωσία ότι εάν εισβάλει στην Ουκρανία θα τις βρει αντιμέτωπες, και το βιβλίο που είχα διαβάσει παλαιότερα «Η υψηλή στρατηγική της αρχαίας Σπάρτης», που αναφέρει ότι στις Θερμοπύλες τον Λεωνίδα τον συνόδεψαν οι πατεράδες των οικογενειών.  

Αρχικά θα πρέπει να ορίσουμε τους σκοπούς ενός πιθανού πολέμου και να βασιστούμε στα δεδομένα. 

Σκοπός ενός πιθανού πολέμου είτε είναι επιθετικός, είτε αμυντικός (εάν δεν είναι με το ΝΑΤΟ  που είναι εκτός δυνατοτήτων της Ελλάδας να παρέμβει καθοριστικά) θα είναι είτε η κατάληψη κάποιων εδαφών είτε η  αλλαγή του status quo. 

Με βάση ότι αυτήν την στιγμή έχουμε ένα τεράστιο έλλειμμα σε νέους ανθρώπους λόγο υπογεννητικότητας και έναν λαό γερασμένο και συνταξιούχο, εάν σε κάποιο πιθανό πόλεμο πολεμήσουν και θυσιαστούν τα νιάτα της Ελλάδος, δηλαδή ο παραγωγικός και αναπαραγωγικός  ιστός 20-40 χρονών, στο τέλος του πολέμου  θα έχουμε μια Ελλάδα συνταξιούχων. Ακόμα και να κερδίσουμε στον πόλεμο με μικρές απώλειες, θα είναι «πύριος» νίκη γιατί ο λαός που θα εκμεταλλευτεί τα αποτελέσματα της νίκης, πολύ απλά δεν θα υπάρχει μετά από 10-20 χρόνια.  

Για αυτόν τον λόγο θα πρέπει ο πόλεμος να διεξαχθεί κυρίως από τους πενηντάρηδες που από την μια θα έχουν ολοκληρώσει την παραγωγική και αναπαραγωγική τους πορεία, και από την άλλη θα μπορούν να κρατήσουν όπλο και να σταθούν αξιοπρεπώς στο πεδίο της μάχης.  

Βέβαια αυτό δεν είναι απλά μια αλλαγή στην νοοτροπία του στρατού με τα φύλλα πορείας, αλλά προϋποθέτει ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ζητήματος από όλη την κοινωνία. Οι σύλλογοι βετεράνων αθλητών να μην αντιμετωπίζονται σαν «πάρεργο» , να υπάρχει συνεχιζόμενη εκπαίδευση στα νέα όπλα και στρατηγικές από μέρους των σωμάτων ασφαλείας και συλλόγων πολιτικής προστασίας κ.λ.π.