Μηδέν κακόν αμιγές καλού

Τα γεγονότα στην Ουκρανία αποδεικνύουν την δυναμική και τις δυνατότητες που έχουν αποκτήσει οι μη κρατικοί δρώντες. Βλέπουμε μια μεγάλη χώρα και σχετικά ισχυρή πως από ανεξάρτητη έχει γίνει «παρακλάδι» από την μια της Ρωσίας και από την άλλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. 

Πως θα μπορούσε μια τέτοια εξέλιξη στο πεδίο του πολέμου να χρησιμοποιηθεί στην Ελληνική περίπτωση προς όφελος της Ελλάδος και του Ελληνικού λαού. 

Να δούμε πρώτα που βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή:

·         Έχουμε υποστεί μια πολιτιστική εισβολή από τουρκοσύριαλ και από ιδέες και ήθη που προβάλουν τον πολυπολιτισμό και την ανεκτικότητα σε οτιδήποτε μας καταστρέφει και μας γενοκτονεί.

·         Έχουμε τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας

·         Είμαστε οικονομικά και πολιτικά εξαρτώμενοι από ξένα συμφέροντα

·         Μεγάλο μέρος από τους  αξιωματικούς των ένοπλων δυνάμεων δεν έχουν ηθικό.

·         Έχουμε υποστεί μια πολιτιστική καθίζηση

·         Έχουμε ένα νέο σχέδιο δημιουργίας Κυπριακής κοινότητας που όπως όλα δείχνουν θα προχωρήσει με καλύτερους όμως όρους από το σχέδιο Ανάν.

·         Έχουμε από απέναντι μας μια ισλαμική Τουρκία που είναι στην καλύτερη της κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια και τείνει να γίνει περιφερειακή υπερδύναμη.

·         Όμως η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιο εσωτερικό πρόβλημα με μια τουλάχιστον οργανωμένη ομάδα να υποστηρίζει την απόσχιση. 

Τι θα ήταν προς όφελός μας να κάνουμε σήμερα, που εάν δεν το κάνουμε και βρεθούμε να αμυνόμαστε απέναντι σε μη κρατικούς δρώντες, θα έχουμε χειρότερα αποτελέσματα  από αυτά της Ουκρανίας: 

Άμεση υποστήριξη καλυμμένη των αποσχιστικών τάσεων της Τουρκίας (Κούρδοι, Άραβες, Πόντιοι, Αρμένιοι, φιλελεύθεροι κ.λ.π), και ταυτόχρονα εκπαίδευση του Ελληνικού λαού για την περίπτωση που διαιρεθεί η Τουρκία στην προστασία με σκοπό την  «οικειοποίηση» ενός κομματιού.   

Ταυτόχρονα δημιουργία συμμαχιών κοινών συμφερόντων. Δεν είναι απίθανο για δικό τους συμφέρον ΗΠΑ, ΕΕ, και Ρωσία να συμμαχήσουν ενάντιας στην Τουρκία την ίδια στιγμή που πολεμούν μεταξύ τους στην Ουκρανία και στην Συρία. Όπως ακόμα δεν είναι απίθανο η Ρωσία να σαμποτάρει την προσπάθεια διάσπασης της Τουρκίας για προσωπικούς της λόγους :

·         Εάν απελευθερωθεί η Κων/πολη και αποκτήσει δύναμη το πατριαρχείο τότε η ρώσικη εκκλησία θα μπει κάτω από την στέγη του πατριαρχείου, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Μόσχας

·         Ίσως η Ρωσία να προτιμάει μια ισλαμική Τουρκία με ισχυρές αποσχιστικές τάσεις (άρα αδύναμη), παρά ένα κοσμικό δημοκρατικό κράτος και ειδικά χριστιανικό που δεν θα μπορεί να βρει εύκολα πρόσχημα επίθεσης ή συντήρησης του πολεμικού ενστίκτου του Ρωσικού λαού .

·         Παλαιότερα η Ρωσία ζητούσε την επανάσταση των Ελλήνων και τους υποσχόταν βοήθεια μέχρι να κάνουν συμφωνία με την Οθωμανική αυτοκρατορία για τα στενά του Βοσπόρου. Όταν έκλεινε η συμφωνία «κρεμούσε» τους επαναστατημένους Έλληνες.  

Άμεση νομιμοποίηση της πατρώας θρησκείας. Είναι πολύ ποιο εύκολο να ομογενοποιηθεί ο πληθυσμός με την πατρώα θρησκεία που υπάρχει και κοινή παράδοση και μνημεία, παρά  με τον χριστιανισμό που υπάρχει σφοδρή αντιπαλότητα και που η χριστιανική εκκλησία ονειρεύεται ακόμα τα προνόμια που είχε επί τουρκοκρατίας. 

Προσπάθεια περιορισμού της τουρκικής προπαγάνδας (δεν είναι ακριβώς έτσι δημοκρατικά, ιδανικά  και «Ελληνικά» όπως τα παρουσιάζουνε ειδικά για τις γυναίκες, σε αρκετές υποανάπτυκτες περιοχές κυριαρχεί η μαντήλα και ο λιθοβολισμός με όλα τα συμφραζόμενα, και ακόμα υπάρχει ο θεσμός του «γιουσουφάκι». Όποιος δεν το πιστεύει ας δει την γυναίκα του Ερντογάν με την μαντίλα) μέσα από εκπομπές, ραδιόφωνα και έντυπα. 

Άμεση προσπάθεια εναγκαλισμού και άλλων Ελληνικών αποικιών που σήμερα το Ραγιάδικο κράτος κωφεύει. Η αποικία στην Σικελία που έχει αποσχιστικές τάσεις από την Ιταλία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν πολιτικό όπλο και σαν στρατιωτικό. Οι Σικελοί είναι τουλάχιστον όσοι και οι Έλληνες. Άρα ένα μικρό ενδιαφέρον για την στάση της Σικελίας και ένωση με την μητέρα Ελλάδα θα δημιουργούσε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα εκτός από την διπλάσια στρατιωτική ισχύ και αυτάρκεια της Ελλάδος στην παραγωγή σιτηρών.